مركز تخصصي حضرت زینب كبري(س) آران و بیدگل

«سلام بر تو اي دختر ولي خدا، سلام بر تو اي عمه ولي خدا، سلام بر تو اي دختر موسي بن جعفر عليه السلام»!

ما خستگان و راه ماندگان طريق عشق، به شفاخانه تو پناه آورده ايم تا به آيين کرامت، از درياي شفاعت سيرابمان کني!

معصومه جان! بغض دلتنگي در هواي باراني چشم هامان شکسته شده است . ياد بانوي تنهاي کوچه هاي مدينه، صبر از کف احساسمان برده است و براي زيارت قبر پنهان مادر مظلومه ات، تاب نداريم. پس به سايه امن حرم تو مي شتابيم تا در کنج خلوت حريمت آرام بگيريم.

اي خواهر کريمه رضا عليه السلام! چقدر گلدسته هاي حرم تو، به آستان آسماني رضا عليه السلام نزديک است! انگار طنين صداي او، هر لحظه در هواي قلب هايمان مي پيچد که: «هرکس معصومه عليهاالسلام را در قم زيارت کند، گويي مرا زيارت کرده است» .

آمدي و رودخانه هاي صداقت، از رد قدم هايت جاري شدند.
نگاهت، نور مي پاشيد، پنجره هاي بي شمار را.
آسمان، چرخي زد و آبي چشمانت را خيره ماند. تو، يازدهمين ستاره منظومه عشقي.
کلامت، دل هاي کويري و جاهل را باران هدايت بود و لب هاي متبرکت، نور را زمزمه مي کرد.
روشنايي انديشه ات را هيچ خورشيدي تفسير نمي تواند.
تو آمدي و کوچه هاي مدينه را باران شکوفه پوشاند؛ آمدي و آيينه ها، به پابوسي ات، آب هاي جهان را به انعکاس برخاستند. آمدي، تو يازدهمين چراغ پر فروغ ولايت باشي.
آمدي، تا امانت را به دست آخرين حجت بسپاري
زمين عدالت را دستان با کفايتت به بار نشاند.
حضورت، برکت افشان سفره هاي مهرورزي و راستي بود.
بال هايت، ميله هاي قفس را تجربه کردند، تا ما پرواز را از خاطر نبريم وآسمان، همچنان شکوه آزادي را به تصوير بنشيند.
نفس هايت مروج دين محمد بود؛ آن هنگام که زمستان تفکر عباسي، جهان اسلام را قبضه کرده بود.
ايستادي تا امانت خداوند را به دست آخرين حجتش بسپاري. کوران ستم را تاب آوردي؛ به پاسداري کرامت انسان؛ که سوره عشق، اين چنين تلاوت مي شود.
عزيزت مي داريم
به آفتاب مي انديشم که جهان، قرن هاست انتظارش را تاب آورده است؛ به سپيداراني که از پس عمري خزان، به بهار مي پيوندند. اي بزرگ، اي پدر آخرين حجت خداوند! عزتمان را با گام هاي دوباره فرزندت، معني مي کنيم و روزهاي روشن آينده را در نگاه آسماني اش مي جوييم. تو آن رودخانه اي که دريا مي زايد و اقيانوس مي پرورد؛ آن ستاره اي که چشم اندازش، کهکشاني بي بديل است. عزيزت مي داريم؛ که شانه هاي تنهايي مان را پناهگاهي و چشمان مه آلودمان را به جاده هاي آفتابي ايمان مي رساني.

معصومه داوود آبادي

سالروز حماسه 9 ديماه ، روز بصيرت و ميثاق امت با ولايت ، گرامی باد.

9 دی، عرق شرم امت را در طول تاريخ به خاطر بی بصيرتی در ماجرای سقيفه پاک کرد.

9 دی، درد کوته بينی حکميت را تا حدودی التيام داد و بر آن مرهمی شد.

9 دی، سوزش خيانت جمل و نهروان را کمی خنک کرد و از تکرار غربت 25 ساله جلوگيری کرد.

9 دی، فرق کوفه و تهران، عراق و ايران را نشان داد و آب رفته را به جوی بازگرداند.

9 دی، ايران، بدون خواست سفير حسين، بيعت مجدد کرد و بر سر بيعتش ماند.

9 دی، ندای هل من ناصر بلند نشد ولی فرياد لبيک يا حسين تا آسمان به گوش همه رسيد.

9 دی، شش ماهه، سه ساله، جوان، پير، زن، مرد، ويلچری، شيميايی و … داشت.

9 دی، نه دی زمستان بود ولی درخت انقلاب در آن سرمای زمستان گل داده بود.

9 دی، در ايران بود ولی پايه های کاخ سفيد در مکان و کاخ سبز معاويه در زمان را لرزاند.

9 دی، قيام مختار نبود، ولی اگر مختار هم زنده بود در مقابل آن کرنش می کرد.

9 دی، مانور اعلام آمادگی ياران آخر الزمان مهدی (عج) بود.

9 دی، شروع حرکت و يک فرهنگ بود يعنی «عزت خواهي».

9 دی، يک روز بود ولی خيرٌ مِن الفِ شَهر بود.

9 دی، مبيّن کوثر و ابتر بود که گفتند خامنه ای کوثر است، دشمن او ابتر است.

9 دی، عاشورا بود و ايران کربلا.

9 دی، ثمره ی خون شهيد آيت ها، مطهری ها، بهشتی ها، باکری ها، همت ها و … بود.

9 دی، تاريخ نبود، بلکه خود تاريخ ساز بود.

9 دی، روز بخشش فريب خوردگان و روز غضب بر فتنه گران توسط امت بود.

9 دی، آموخت که نيازی نيست هميشه وليّ در بين باشد بلکه کافی است وليّ در دل باشد.

9 دی، غدير خم بود در کوير قم و سراسر ايران.

9 دی، نور بصيرت الهی بود در دلهای امت.

مرحوم قطب الدّين راوندى روايت كرده است:

روزى از امام جعفر صادق (عليه السلام) سؤ ال كردند: روزگار خود را چگونه سپرى مى فرمائى؟

حضرد در جواب فرمود: عمر خويش را بر چهار پايه و ركن اساسى سپرى مى نمايم:

مى دانم آنچه كه روزى براى من مقدّر شده است ، به من خواهد رسيد و نصيب ديگرى نمى گردد.

مى دانم داراى وظائف و مسئوليّت هائى هستم ، كه غير از خودم كسى توان انجام آن ها را ندارد.

مى دانم مرا مرگ در مى يابد و ناگهان بدون خبر قبلى مرا مى ربايد؛ پس بايد هر لحظه آماده مرگ باشم.

و مى دانم خداى متعال بر تمام امور و حالات من آگاه و شاهد است و بايد مواظب اعمال و حركات خود باشم.

منبع:مستدرك الوسائل : ج 12، ص 172، ح 15.

«رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - انسان کاملى است که در راس مخروطه این عالم واقع است. ذات مقدس حق تعالى که غیب است و در عین حال ظاهر است، مستجمع همه کمال به طور غیر متناهى است، در رسول اکرم متجلى است به تمام اسماء و صفات و در قرآن متجلى است به تمام اسماء و صفات».(صحیفه نور، ج : 12 صفحه : 169)

«عبودیت مطلقه از اعلی مراتب کمال و ارفع مقامات انسانیت است که جز اکمل خلق الله محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ بالاصالة و دیگر اولیای کمّل بالتَّبّعیة، کسی دیگر را از آن نصیبی نیست، جز با قدم عبودیت نتوان به معراج حقیقی مطلق رسید. و لهذا در ایه شریفه می فرماید: «سبحان الذی اسری بعبده» (اسرا/ 1)، قدم عبودیت و جذبه ربوبیت ، آن ذات مقدس را به معراج قرب و وصول سیر داد».(آداب نماز، ص10)

« مقام بشر هر چه باشد، مقام خاتم النبیین بالاترین مقام، لکن وقتى که این مقام را با مقام الوهیت ملاحظه بکنیم که خود آنها مى‏ بینند، هیچ است در مقابل همه چیز. آنى که آنها فهمیدند از عظمت خدا، آنها را وادار کرده است آن طور راز و نیاز کنند و اعتراف به تقصیر».(صحیفه امام، ج 20: ص 54)

در کنار گل مریم جوانه زدی و عطرش را به خود گرفتی، آن قدر خوشبو شدی که علف های هرز، شمیم دلنوازت را تاب نیاوردند و خواستند منکر بوی خوش گل مریم شوند، حال آنکه خوشبویی گل مریم از پاکی او بود. تو تمام هستی خود را مدیون او دانستی و علف ها را از وجودش دور کردی!
سال های سال در کنار گل مریم زیستی و عطر آسمانی او را در زمین پراکندی تا همه را خوشبو کنی. علف های هرز که همچنان عطر مریم با مشامشان سازگار نبود، این بار کوشیدند که آ ن را از تو بگیرند، ولی نتوانستند؛ زیرا نسیم ایمان، تو را با عطر مریم به آسمان برد تا دست علف های هرز به تو نرسد.
تو نه تنها عطر گل مریم گرفتی، بلکه کوشیدی که آن را به دیگران نیز هدیه دهی، ولی نتوانستی و نگذاشتند که جهان را خوشبو کنی. پس به آسمان ها پناه بردی تا روزی به زمین بیایی و آرزویت را تحقق بخشی، ولی این بار با عطر یاس و همراه گل زهرا… این تنها آرزوی توست!

نوشته : سید محمد صادق میر قیصری

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):
یک روز در ایام تحصیل در نجف اشرف، پس از اقامه نماز پشت سر آیت الله مدنی، دیدم که ایشان شدیدا گریه می‌کنند و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد.
پیش آیت الله مدنی رفتم و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟

ایشان فرمودند:
یک لحظه، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:
آقای مدنی! نگاه کن! شیعیان من بعد از نماز، سریع می‌روند دنبال کار خودشان و هیچکدام برای فرج من دعا نمی‌کنند. انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است❗️
من از گلایه امام زمان (عج) به گریه افتادم…

 روز ظهور تو، چه سرافکنده می‌شوند، آنانکه در دعای فرج کم گذاشتند…

✨ الّلهُمَّـ عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ الفَرَج ✨

گرامی باد هفته وحدت، که همه نور و سرور است، مایه انسجام ملت و فشردگی صفوف و بازدارنده جامعه از گسست و پراکندگی و رو در رویی که خواست دشمن است.

گرامی باد هفته وحدت، که پیام «رسالت» و «ندای امامت» را به گوش انسان ها می رساند و در متن تاریخ و بستر زمان، جاودانه می سازد.

در اوج تيرگي و ظلمت و جهل و عداوت، ولادت فرزندي پاك، پيام‌آور نور و رحمت و آزادي و سعادت بشريت شد.

هفته وحدت يا سالروز ولادت آن حضرت، مناسبت بسيار خجسته‌اي است تا در سايه نزديكي قلوب، در پي تحكيم وحدت و يكپارچگي بين يكديگر و همسو ساختن اهداف بلند اسلامي و حل مشكلات كشورهاي مسلمان بيش از پيش همت گماريم.

برای امتی که قبله مشترک، رسول مشترک، کتاب واحد، خدای واحد و رهبر واحد دارند، تفرقه پذیرفتنی نیست.

هفته وحدت بر محور پیامبر وحدت آفرین و ولادت خجسته او شکل گرفته است . میثاق ها مستحکم و پیمان ها، استوارتر می گردد و خون ها در هم می جوشد و دست ها و بازوها در هم قرار می گیرد و چهره ها بر یکدیگر لبخند پیروزی و صفا می زند، همه اقشار باهم اند و امت اسلامی سرود وحدت، سر می دهند.

هفته وحدت، مشتی محکم بر دهان دشمنانی است که در تفرقه مردم، خواب سیادت و سالاری خویش را

می بینند و سودا و رویای «تفرقه بینداز و حکومت کن» را در سر می پرورانند.

هفته وحدت، ایام همدلی با هموطنان و میثاق با شهیدان و وفا به عهدی است که با امام راحل بسته ایم.

هفته وحدت ،هفته درس آموزی از کلاس معلم بشریت، حضرت محمد (ص) است که به برکت میلادش، چهره جهان دگرگون شد و شرک ها و نفاق ها به یکرنگی گرایید و خصومت های چندین ساله به «اخوت اسلامی» مبدل گشت و مهاجر و انصار، برادر شدند و عرب و عجم و سیاه و سفید، یار و برادر گشتند.

نعمت الهی در سایه میلاد پیامبر نور، بر مردم تکمیل شد و مردم «راه» را از «چاه» باز شناختند و در سایه هدایت های آن رسول از «ضلالت» به «هدایت» و از «ظلمت» به «نور» و از «تفرقه» به «وفاق» رسیدند.

اکنون نیز که پیش از چهارده قرن از آن تاریخ می گذرد، هم خاطره آن میلاد، شکوه آفرین و الفت بخش است، هم «وحدت» به صورت یک نیاز اساسی برای امت محمدی(ص)، چهره می نماید.

امید است در افق وحدت، «صبح ظفر» بدمد و شب تفرقه به سر آید و وعده خدا به امامت مستضعفین و وراثت زمین، تحقق یابد.

و به خواست خدا، آن روز، دیر نیست!

آه، ای تمام تنهایی! ای تمام غربت! آیا کسی از ژرفای غریبی ات آگاه شد؟ آیا کسی غریبانه های اندوهت را شناخت؟

آیا کسی پی به راز نگاهت برد؛ آن گاه که عطر حضورت را فوج فوج دشمن، در میان گرفته بود و چون گل، در احاطه چشمانی خوارتر از خار، درس مهر و عاطفه، به آسمان و زمین می آموختی؟

انگار، آستان کبریایی خانه ات، دانشگاه احساس فرشتگان بود؛ فرشتگانی که عاشق شدن را از تو آموختند و با تو، عشق الهی را تجربه کردند؛ عشقی که تو را در حصار تنهایی ـ دور از وطن و تحت نظر ـ قرار داده بود، عشقی که تمام موجودات را وادار می کرد، تا به ارتفاع نگاهت سجده، و ژرفای شکوهت را در عرش، جستجو کنند.

مولای من! اگر آفتاب می درخشد، به نام توست! اگر ماه می دمد، به احترام توست!

اگر گل می خندد، اگر آبشار می رقصد و اگر پرنده می خواند، به خاطر تو و عشق آسمانی توست که جلوه جاودانی حیات را به تماشا گذاشته است!

… آن روز، تن رنجوری که داغ غربت بر دل، خستگی هایش را پشت سر می گذاشت، در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست و همسایگی عرش را برگزید؛ مردی که کوردلان «بنی عباس»، به آفتاب جمالش رشک می بردند؛ کوردلانی که با چهره های سیاه، اندیشه های سیاه، دست های سیاه و جامه های سیاه، جهل مجسّم تاریخ بودند؛ جهلی که حتی «بوجهل و بولهب» را شگفت زده می کرد!

آن روز، نگاه تاریخ، شاهد غربت امامی بود، که هم چون جدش، امام موسی کاظم علیه السلام ، تشییع می شد؛امام غریبی که تنهایی اش را آسمان، هیچ گاه فراموش نخواهد کرد! امام غریبی که تنها فرشتگان الهی، پرستارانِ خلوت رنجوریش بودند!

اَلسَّلامُ عَلیْکَ یا وَلیَّ النِّعَم؛ السلام علیکَ یا هادیَ الْاُمَمْ؛ السلام عَلیک یا سَفینَةُ الْحِلْم؛ السلام علیک یا اَبَا الاِمامِ الْمُنْتَظَر؛

درود بر تمام تنهایی ات، که حتی از دیدن فرزند، محرومت کردند! درود بر غربت دیر آشنایت، که یاد مدینه را در نگاهت زنده می کرد! درود بر عطر کلامت، که حضور بهاری ات را به سراسر گیتی، بشارت می داد! درود بر جهاد فی سبیل اللّه تو، که پایانش به «شهادت» ختم شد.

مولا جان! دست هامان خالی، چشم هامان پر از اشک و سینه هامان از داغ شهادتت، لبریز است.

فانوس به خون نشسته مژه هامان را نذر سقاخانه عشق می کنیم و پیشانی ارادت به آستان آسمانی ات      می ساییم؛ گوشه چشمی به ما کن، مولا!

نوشته : سید علی اصغر موسوی

شهادت خورشید تابان خراسان که تمام انگورها، مرثیه خوان واپسین لحظات اويند تسليت باد.

وقتى صداى نقاره غروب ‏هاى صحنت قدم‏ هایم را میخکوب مى‏ کند، فریاد رضا رضا را در متن موسیقى محزون مى‏ شنوم و بغض شکسته‏ ام را تقدیم دیدارت مى‏ کنم.
رضا جان! دانه کدام انگور جرئت یافت که طعم ذلت مأمون را به کام تو بچشاند تا قبله هشتم را در صبر و لبخند خویش بنا کنى؟

امروز، تنها نه خیابان‏هاى خراسان که تمام رگ‏هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى‏ شود.
خاطره سوزاندن جگرت، تا قیامت از ذهن خاک خراسان بیرون نمى‏ رود.
آهوى دلم دوان دوان مى‏ آید
تو آن جگرسوخته‏ اى که آب را به زائرانش هدیه مى ‏کند؛ زیرا اولاد على علیه السلام از عزیزترین‏ هاى خود        مى‏ بخشیدند و من در صحن تو، به دنبال اشاره‏ هایى مى‏ گردم که با آن حرف مى‏ زنى؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندم‏هاى محبت تو، عمرى است اسیر رهایى در آسمان همجوار تواند.
هر روز به شوق تکرار خاطره تو و آهو، آهوى دلمان از هر جا رمیده مى‏ شود؛ دوان دوان در سایه تو مأوا مى‏ گیرد تا دست تو، مثل ابرى سخاوتمند، بر نیازش ببارد؛ پس اشتیاق تند ما را مجاب کن یا على بن موسى الرضا!

سلام، غریب تر از هر غریب!
سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زایر، بهشت گمشده!
سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده!
سلام، سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده!
سلام، امام غریب من!

شهادت دومین نور ولایت، صاحب کرامت و شفیع قیامت، امام حسن مجتبى علیه السلام ، را تسلیت مى گوییم.

در روز بیست و هشتم صفر آخرین رسول حق، مهر سکوت بر لب می نهد و جبرائیل در حریم ملکوت گوشه عزلت می گزیند چرا که اینک خاک پیکر آن پاک را در خود نهفته و عرش اعلی و بهشت ابقی جان عزیزش را پذیرا گشته است. از این پس درهای آسمان بسته است، از این پس جز به مدد نور ستارگان امامت درشب تاریکی که با غروب خونرنگ دهم محرم سال 61 هجری آغاز شده است نمی توان راه جست و یافت. تا کی باشد که شمشیر آخته دوازدهمین پیشوا و رهبر، همنام آخرین رسول حق این تیرگی را بشکافد و خورشید راستی و عدالت را بر دیدگانمان بنشاند.

رحلت پیامبر اعظم، معراج وصال اوست با حضرت دوست. رحلت جانسوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت عرض می نماییم.

1- در اين روز خواندن دو ركعت نماز به شرح زير مستحب است:

ركعت اول بعد از حمد آيات 26 و 27 سوره مباركه آل عمران خوانده شود:

«قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ (26) تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (27)»

و در ركعت دوم بعد از حمد آيه‌ي 110 سوره مباركه كهف خوانده شود:

«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‏ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (110)» و بعد از سلام گفته شود: « اللهم اصْرِفْ عَنِّي بَليتَهُ و شُؤْمَهُ وَ ارْزُقْنِي رَحْمَتَهُ و بَرَكَتَهُ وَ جَنِّبْنِي مِمَّا أَخافُ مِن نُحُوساتِهِ و كُرُباتِهِ بِفَضْلِكَ يا دافعَ الشرورِ يا مالكَ يومِ النُشُورِ برحمتك يا أرحم الراحمين»

2- مستحب است خواندن نمازي چهار ركعتي با دو سلام در هر ركعت بعد از حمد 17 مرتبه «سوره مباركه كوثر» و پنج مرتبه «توحيد» و يك مرتبه «سوره ناس» و«فلق» و بعد از سلام اين دعا را بخواند:

« اللهم يا شديدَ القوى يا شديدَ المِحالِ يا عزيزُ ذَلَّتْ لِعِزَّتِكَ جَميعُ خَلْقِكَ فَاكْفِنِي شرَّ جميعِ خَلْقِك يا مُحسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُتِفَضلُ يا مُنْعِمُ يا مُتِكَرِّمُ يا كافيُ يا وافيُ يا حافظُ يا حَفيظُ ، يا مَن بِيَدِهِ مقاديرُ كلِّ شيء ، إليكَ ألجَأُ و بِكَ اَلُوُذُ وعليك أَتَوَكَّلُ فَاحْرُسْنِي بِحَراسِ حِفْظِك وحُلْ بَينِي و بَينَ مَن ناوانِي أَدْرَأُ بِكَ في نحرِهِ وأَعُوذُ بِكَ مِن شَرِّهِ فَاكْفِنِي يا ربِّ بِلا إله إلا أنت برحمتك يا أرحم الراحمين وصَلِّ على سَيّدِي محمدٍ و على آله الطاهرين»

3- هركس در آخرين چهارشنبه ماه صفر بخواند سوره « الم نشرح، تين، نصر، توحيد» هر كدام هفت مرتبه پس به حول و قوه‌ي الهي بي‌نياز مي‌شود قبل از تمام شدن سال.

4- روايت شده هركس بخواند اين دعا را در آخرين چهارشنبه ماه صفر نمي‌ميرد در آن سال به طوريكه عزرائيل به خداوند مي‌گويد: يا رب! عمر فلاني تمام شده و شما امر به قبض روح او نكرديد خداوند مي‌فرمايد: راست مي‌گويي وليكن عمر او را به سبب قرائت اين دعا طولاني كردم و تا اخر صفر آينده او را از جميع آفات و بلايا حفظ كردم.

«بسم الله الرحمن الرحيم اللهم يا ذا العَرشِ العظيم و العطاءِ الكريم عَليكَ اِعتمادِي يا اللهُ يا اللهُ يا اللهُ الصمدُ الرحمنُ الرحيمُ، يا فردُ يا وترُ يا حيُّ يا قَيُّوم ، اِمْنَعْ عَنِّي كُلَّ بلاءٍ و بليّةٍ و فرقةٍ و هامةٍ ، وامنع عَنِّي شَرَّ كُلِّ ظالمٍ و جبارٍ يا قدوسُ يا رحمنُ يا رحيمُ.»

منبع : کتاب مرقاة الجنان، فی اعمال الشهور الاثنی عشر صفحه 66 و 67

روزنامه هافینگتون پست در مقاله ای تحت عنوان : “‌ بزرگترین حرکت زائران جهان در جریان است اما شما هرگز چیزی از آن نشنیده‌اید!"‌ به زیارت اربعین حسینی و پیاده روی ملیونها زائر به سوی کربلای معلی پرداخته است. در این مقاله که به قلم سید مهدی المدرسی نوشته شده امام حسین ‌علیه السلام را نماد بی‌حد ‌و‌ مرز و فرامذهبی از آزادی و مهربانی معرفی کرده و به تشریح این پیاده روی عظیم پرداخته شده است. این مقاله جمعیت زائران را پنج برابر زائران حج می خواند. و آن را بسیار برجسته تر از آیین پر جمعییت هندوها ،کومبه ميلا،می داند. در ادامه این مقاله به ویژگی های خاص زیارت اربعین حسینی از جمله برگزاری آن در موقعیت های خطرناک و تهدیدات مختلف، شرکت کردن پیروان سایر ادیان و مذاهب در آن و همچنین نحوه میزبانی بی مانند از شرکت کننده گان در این مراسم پرداخته شده است.

این حرکت حج یا کومبه ‌میلای (kumbh mela) هندو‌ها نیست. این حرکت با عنوان «اربعین» مشهور بوده و پر جمعیت‌ترین اجتماع جهان است و احتمالا شما هرگز چیزی درباره‌ آن نشنیده‌اید. نه ‌تنها تعداد این افراد از زائران مکه بیشتر است (درواقع 5 برابر آن است)، بلکه از کومبه ‌ميلا نیز برجسته تر است؛ زیرا کومبه‌ میلا تنها هر سه سال یک ‌بار برگزار می‌شود. خلاصه، اربعین هر اجتماع بشری دیگری بر روی کره زمین را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

از همه مهم‌تر، مراسم اربعین یک مراسم منحصر به ‌فرد است؛ زیرا در موقعیتی برگزار می‌شود که به لحاظ ژئو پلتیکی متشنج و خطرناک است. داعش، شیعه را دشمن خونی خود می‌پندارد. از این رو، هیچ چیز بیشتر از این گروه‌های ترور را به خشم نمی‌آورد که ببینند زائران شیعه به خاطر بزرگ‌ترین نمایش اعتقادشان گرد هم می‌آیند.

مراسم اربعین یک ویژگی خاص دیگر هم دارد. هرچند اربعین مشخصاً یک مراسم شیعی است، سنی‌ها و حتی مسیحیان، ایزدی‌ها، زرتشتی‌ها و… هم برای زیارت و هم به ‌عنوان خادم زائران در این مراسم شرکت می‌کنند. با توجه به ماهیت انحصاری آیین‌های دینی، این اتفاق بسیار مهم است و این تنها می تواند یک معنا داشته باشد: مردم ـ فارغ از هر رنگ و‌ نژادی ـ حسین‌بن‌علی را نماد فراگیر، بی‌حد‌ و‌ مرز و فرامذهبی آزادی و ایثار می‌دانند.

منبع : تبيان

در اين روز زيارت امام حسين (ع) مستحب است و اين زيارت‌، همانا خواندن زيارت اربعين است كه از امام حسن عسكري (ع) روايت ‌شده كه فرمود:"علامات مؤمن پنج چيز است، پنجاه و يك ركعت نماز فريضه و نافله در شب و روز گذاردن و زيارت اربعين كردن و انگشتر بر دست راست كردن و جَبين را در سجده بر خاك گذاشتن و بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ را بلند گفتن است".

شيخ طوسي سپس متن زيارت اربعين را با سند به نقل از حضرت صادق (ع) آورده است‌:

السلام علي ولي الله و حبيبه‌، السلام علي خليل الله و نجيبه‌، السلام علي صفي الله و ابن صفيه‌………

اين مطلبي است كه شيخ طوسي‌، عالم فرهيخته و معتبر و معقول شيعه در قرن ‌پنجم درباره اربعين آورده است‌.

طبعا بر اساس اعتباري كه اين روز ميان ‌شيعيان داشته است‌، از همان آغاز كه تاريخش معلوم نيست‌، شيعيان به حرمت ‌آن‌، زيارت اربعين مي‌خوانده‌اند و اگر مي‌توانسته‌اند مانند جابر بن عبدالله انصاری بر مزار امام ‌حسين (ع) گرد آمده و آن امام را زيارت مي‌كردند.

اين سنت تا به امروز درعراق با قوت برپاست ‌و شاهديم که ميليون‌ها شيعه عراقي و غير عراقي در اين روز بر مزار امام حسين (ع) جمع مي شوند.

حجت الاسلام پناهیان در همایش «آیت‌الایمان» که با حضور فعالین و خادمین فرهنگی حماسۀ حسینی در سالن همایش سازمان حج و زیارت برگزار شد، در خصوص ضرورت شرکت در سفر اربعین سخنرانی نموده و نکاتی برای افزایش بهره‌وری از سفر اربعین بیان کردند كه به بخش هايي از آن اشاره مي كنيم:

اولین مفهومی که-در ارتباط با زیارت اباعبدالله الحسین(ع)- باید در ذهن و دل ما جا بگیرد این است که «این وظیفۀ ماست» همان‌طور که یک مؤمن در روز عاشورا احساس وظیفه می‌کند که برای امام حسین(ع) عزاداری کند، بدون اینکه در رساله‌های عملیه به طرز خاصی بر او واجب کرده باشند. البته این زیارت را به شیوۀ حج، واجب نکرده‌اند و این هم یک اسراری دارد. گذاشته‌اند خود مؤمنین این وظیفه را بفهمند.

امام صادق(ع) به یکی از دوستان خود فرمود: من شنیده‌ام برخی از مؤمنین هستند که دو سه سال بر آنها گذشته ولی به کربلا و زیارت امام حسین(ع) نرفته‌اند.-حضرت طوری این سؤال را مطرح کردند که انگار معنایش این است: مگر می‌شود یک چنین افرادی هم باشند؟! در حالی که حضرت خودشان خبر داشتند که وضعیت چگونه است- آن شخص پاسخ داد: آقا جان! خیلی‌ها هستند که این‌گونه هستند. حضرت فرمود: این افراد در روز قیامت چگونه می‌خواهند جواب پیامبر(ص) را بدهند؟!(یَا عَلِیُّ! بَلَغَنِی أَنَّ قَوْماً مِنْ شِیعَتِنَا یَمُرُّ بِأَحَدِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ لَا یَزُورُونَ الْحُسَیْنَ؟ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَعْرِفُ أُنَاساً کَثِیرَةً بِهَذِهِ الصِّفَةِ. قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لِحَظِّهِمْ أَخْطَئُوا وَ عَنْ ثَوَابِ اللَّهِ زَاغُوا وَ عَنْ جِوَارِ مُحَمَّدٍ ص تَبَاعَدُوا…… أَمَا إِنَّهُ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عُذْرٍ وَ لَا عِنْدَ رَسُولِهِ مِنْ عُذْرٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛ کامل‌الزیارات/296)

متاسفانه هنوز برخی می‌گویند: «کربلا را باید با دلت بروی!» یعنی اگر دلت حال و هوای سفر داشت، عزم سفر کنی! در حالی که ما چنین روایتی نداریم. بله؛ در روایات هست که وقتی به حرم رفتی، زیاد در آنجا نمان بلکه هرمقدار که توانستی بانشاط در حرم باشی، کافی است و زود برگرد. ولی اعلام کرده‌اند که فقرا لااقل سالی یک‌بار بروند و ثروتمندان لااقل سالی دو بار بروند. (حَقٌّ عَلَى‏ الْغَنِیِ‏ أَنْ‏ یَأْتِیَ‏ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی السَّنَةِ مَرَّتَیْنِ وَ حَقٌّ عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ‏ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّة؛ کامل‌الزیارات/293) و (تهذیب الاحکام/6/43) و همچنین غیبت ما(نرفتن به کربلا) از سه سال نباید بیشتر باشد. (أَمَّا الْقَرِیبُ فَلَا أَقَلَ‏ مِنْ‏ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِیدُ الدَّارِ فَفِی کُلِّ ثَلَاثِ سِنِینَ فَمَا جَازَ الثَّلَاثَ سِنِینَ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ رَحِمَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّة؛ کامل‌الزیارات/297) در حالی که اصلاً دربارۀ حج، چنین مواردی نیست. و اگر شما یک‌بار به حج مشرف شوید، وظیفۀ خود را انجام داده‌اید.

ضرورت زیارت امام حسین(ع) قطعاً از عمره بیشتر است و بر آن شرافت دارد. حج هم یک وظیفه‌ای است که هر کسی در عمرش یک‌بار انجام دهد، کفایت می‌کند و در مقایسه با همین حج واجب هم زیارت امام حسین(ع) ثواب برتری دارد. اینها از مسلماتی است که در روایات ما فراوان ذکر شده است. (امام صادق(ع): مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةً وَ عُمْرَةً؛ عوالی‌اللئالی/4/82) و (مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً… وَ یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ کُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَة؛ کامل‌الزیارات/144)

منبع :بيان معنوي

مراسم عزاداری امام حسین (ع) با همکاری مرکز تخصصی زینب کبری (س) در مدرسه علمیه حضرت زینب (س) در دهه دوم محرم برگزار شد.

همزمان با ایام سوگواری امام حسین (ع ) مراسم عزاداری عمومی دردهه دوم محرم به مدت ده روز در مدرسه علمیه حضرت زینب (س) برگزار شد.
برنامه های این مراسم شامل قرائت دعای عهد ، زیارت عاشورا ، مداحی و سخنرانی بود.
مرکز تخصصی زینب کبری (س ) با انجام هماهنگی های لازم در خصوص دعوت از سخنرانان مجرب و موضوعات مفید و مورد نیاز در راستای اجرای این برنامه همکاری نمود.
سخنرانان این مراسم عبارتند از حجه الاسلام جعفر یوسفیان ، حجه الاسلام مرادزاده ، حجه الاسلام ناصریان ، حجه الاسلام امین پور ، حجه الاسلام حاج احمد و حجه الاسلام رحمتی.
موضوعات این مراسم عبارتند از : معرفت بخشی سیره رفتاری و اخلاقی امام حسین (س) ، جاماندگان از عاشورا جاماندگان از ولایت ، تبیین شبهات عاشورا ، آموزه های تربیتی عاشورا ،اسلام ستیزی و مسلمان ستیزی رسانه و راهکارهای مقابله با آن.

آقــــا اجـازه ! دلــــــزده ام از تمـــــام شـهر

بی تـــــــو دلـــــم گرفته از ایـن ازدحـام شــــهر

آقـا اجـازه! دست خودم نیــست خســـته ام

در درس عشـــــــق من صـفِ آخـــــرنشسته ام

در این کلاس ، عاطــــــفه معنــــــا نمیـدهد

اینـجا کـسی بـرای تـــــو برپـــــا نمیــــــدهد

آقـــــــا اجــــازه ! بغـــــض گرفتـه گلویمان

آنقـــــــدر رد شدیم که رفـــت آبرویمان

یادمان باشد اگر تنــگی دل غوغـــا کرد

 مهــــــــدی فاطمه تنهـاست از او یـــــــاد کنیم…

اللهم عجّل لوليك الفرج

شعار مرگ بر آمریکا، شعاری برآمده از تجربه های بسیار مردم ایران، در طول سال های متمادی است که با تمام وجود، خوی استکباری آمریکا را تجربه کرده اند؛ نظیر راه اندازی کودتای 28 مرداد 1332ش. و حمایت از رژیم مستبد پهلوی و چپاول منابع اقتصادی، فرهنگی و انسانی کشورمان قبل از انقلاب و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز مردم ما شاهد تهیه و تدارک انواع توطئه ها به منظور به شکست کشاندن این نهضت عظیم اسلامی بوده اند؛ مانند کودتای نوژه، راه اندازی و مداخله در جنگ تحمیلی، مسدود نمودن دارایی های ایران، تحریم های متنوع اقتصادی، سیاسی، تکنولوژیکی و کارشکنی و اخلال در روند سازندگی کشور و تلاش برای متوقف کردن پیشرفت های صلح آمیز هسته ای ایران و تروریسم خواندن ایران و نیز دخالت آشکار در حوادث داخلی ایران و حمایت های گسترده و آشکار از اغتشاش گران.

این شعار در واقع، یک هشدار و بیدارباش دائمی جهت آگاهی در مقابل توطئه های دائمی آمریکا، در قبال ملت مسلمان و آزادة ایران است؛ چنان که مقام معظم رهبری در پاسخ به سؤالی می فرماید: «ما همة مشکلات را به گردن آمریکا نمی اندازیم. مشکلات ما از خودمان است؛ منتها دشمن از این مشکلات می خواهد حداکثر استفاده را کند؛ پدر کشور و ملت را در بیاورد. ما نمی گوییم اگر تورم هست، تقصیر آمریکاست؛ نه، اگر تورم هست، اگر کاهش قدرت خرید هست، اگر کمبود اشتغال هست، چه کسی گفته تقصیر آمریکاست؟ ما گردن آمریکا نمی اندازیم؛ این تقصیر خود ماست؛ تقصیر مسئولان است؛ اما اگر اسم آمریکا را می آوریم، اگر حرف آمریکا را می زنیم، می خواهیم بگوییم که گرگی کمین گرفته، پشت خم کرده که به شما حمله کند؛ از این غافل نباشید. به مسئولان می گوییم ضعف ها را برطرف کنید، به شما می گوییم که متوجه این دشمن باشید؛ تا به شما حمله نکند…».¹ بر این اساس، دو چیز تداوم این شعار را رقم زده است ؛ نخست روح ظلم ستیزی مردم ایران که نیروی ایجاد انقلابی عظیم را داشتند و دیگر رسوایی آمریکا در این که نشان داد مظهر بیداد و فرعونیت است و از هیچ تجاوز و جنایت و خیانتی برای شکستن عمود خیمة استقلال و به قفس در آوردن آزادی این ملت ، فروگذار نمی کند. این دو عامل ، همچون دو بال پر توان ، شعار «مرگ بر آمریکا» را در سپهر شعور تاریخی مردم ایران به اوج رسانید.

شعار مرگ بر آمریکا و اعلام تنفر از کفار و مستکبران، دارای مبانی عقیدتی و دینی است و در فرهنگ و ادبیات اسلامی، موارد متعددی یافت می شود که خداوند و بزرگان دین، مشرکان، ظالمان و مستکبران و… را لعن و نفرین کرده اند و برای آنها آرزوی مرگ کرده اند؛ مانند آیات زیر:

الف) «ان الذین یؤذون اللّه و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره».²

ب) «قتل اصحاب الاخدود؛ مرگ بر شکنجه گران صاحب گودال آتش».³

ج) «قتل الانسان ما اکفره؛ مرگ بر انسان؛ چه قدر کافر و ناسپاس است».⁴

همچنین یکی از وظایف و واجبات، «تبری» و بی زاری از دشمنان اسلام می باشد و این بیزاری، در زبان و عمل ظهور می یابد. بنابراین، صحت اصل شعار مرگ و برائت از دشمنان الهی، روشن شد. آیا آمریکا مشمول این شعار می باشد؟ با در نظر گرفتن ابعاد توطئه و جنایت آمریکا برضد مردم ایران و سایر ملت های مظلوم جهان و خصومت و دشمنی آشکار آن با دین اسلام، شکی باقی نمی ماند که آمریکا مصداق مسلم شرک، کفر، عصیان و استکبار در زمین می باشد و مسلمانان، نه تنها موظف به بیان این انزجار می باشند، بلکه وظیفه دارند در عمل نیز با آن مبارزه نمایند؛ تا هرگونه سیطره و سلطة این استکبار بر مسلمانان برداشته شود.

قرآن کریم می فرماید: «و لن یجعل الله للکافرین علی المؤمنین سبیلاً» و اعلام شعار مرگ بر آمریکا، به معنای نپذیرفتن و زیر بار سلطة نامشروع آمریکای تمامیت طلب نرفتن و به معنای برائت از آن می باشد؛ همان گونه که خداوند و رسولش نیز از مشرکین برائت می جویند؛ «ان الله بری ء من المشرکین و رسوله».⁵ بنابراین برای حفظ عزت و استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود و حفظ منافع و مصالح جامعه و انقلاب اسلامی، تا زمانی که آمریکا دست از این خوی سلطه طلبی و فساد در زمین برنداشته و مسئولین نظام مقدس اسلامی هم مصلحت بدانند، این شعار ادامه خواهد داشت.

با توجه به ماهیت استکباری آمریکا در قبال ایران و جهان، شعار «مرگ بر آمریکا»، دارای آثار حیات بخشی در داخل و در سطح جهانی است. این شعار، ندای حقی است که بر سنت و کلام حق استوار است . در این فریاد پاک و متعالی، دست کم دو وجه مثبت دیگر و دو فایده حیاتی می توان یافت؛ نخست وجه سیاسی و بین المللی آن است، یعنی صلابت «مرگ بر آمریکا»، بیان حق و فریاد مظلومیت است و پلیدی ظالم را آشکار و رسوا می سازد و جسارت در برابر ظلم غالب را در میان مردم جهان، پدید می آورد و ظالم را ذلیل و پریشان می کند و امروزه شاهد هستیم که این شعار در بسیاری از کشورها تکرار می شود.

فایدة دیگر، اثر روان شناختی این شعار است که اظهار تنفر از ظالم ، ترحم بر مظلوم را در دل تقویت می کند و انسان را از تمایل به ظلم و ظالم باز می دارد و این امر، موجب صفا و صداقت دل و جان می گردد؛ امیرالمؤمنین علیه السلام در وصیت به امام حسن و امام حسین علیهما السلام فرمود: «دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید».⁶ اگر امروزه شرایط اجرای حکم جهاد با مستکبران فراهم نیست، لازم است که شهادت طلبانه، فریاد مرگ بر آمریکا را بلند و رسا فریاد زنیم و قدمی عقب نگذاریم ؛ به امید روزی که جهانی بیدار و شجاع، دیو ظلم و ظلمت را از پای در آورد و دولت فرخندة یار فرا رسد.

پس چون این شعار اکنون در راستای منافع ملی و حفظ حیثیت ملی و اعتقادی و انسانی ماست، بر آن تأکید می کنیم؛ ولی لازم است بکوشیم که مخالفت با استکبار آمریکا، در حد شعار و سیاست باقی نماند؛ بلکه با تلاش های علمی ، فعالیت های اقتصادی و تقویت ابعاد اعتقادی ، فرهنگی و… مبارزه ای همه جانبه انجام دهیم و از سطحی شدن پرهیز کنیم و همان طور که نباید از سایر ابعاد مبارزه و مقاومت و جهاد، غافل شد، نباید از بعد سیاسی هم غافل شد؛ زیرا کشوری مثل ژاپن با توفیقات اقتصادی و تکنولوژیک ، در زمینه های سیاسی ، در بند استکبار آمریکاست .

پی نوشت:

1. از سخنان مقام معظم رهبری در دیدار با دانشگاهیان شهید بهشتی، 82/2/22.

2. احزاب، آیة 57.

3. بروج، آیة 4.

4. عبس، آیة 17.

5. توبه، آیة 3.

6. نهج البلاغه، نامة 47.

منبع : پايگاه اطلاع رساني حوزه

پس از شهادت امام حسين(ع) رسالت خطير و سنگين زينب كبرا(س) آغاز شد. او درسخت ‏ترين شرايط جسمى و روحى، بزرگ‏ترين و خطيرترين مسئوليت‏ها را به عهده گرفت و با موفقيت كامل آن را به انجام رساند.
از نظر جسمى حضرت زينب(س) در حدود سن 55 سالگى قرار داشت. حدود 5 ماه بودكه زينب كبرا(س) از وطن خود دور بود. قطعاً در اين مدت زندگانى او به صورت عادى و معمولى نمى‏ گذشت، به ويژه در اين روزهاى اخير كه شرايط آنان از نظر آب و غذا و خواب به طور كلى دگرگون شده بود، و در وضع كاملاً اضطرارى و نامناسب بسر مى ‏بردند.

از نظر روحى روزهاى متمادى بود كه در محاصره سپاه انبوه دشمن قرار داشتند، دشمنى كه به هيچ يك از اصول انسانى، اسلامى پايبند نبود و از هيچ جنايتى در حق آنان كوتاهى نمى ‏كرد. حضرت زينب(س) در مدت كم‏تر از يك روز تعداد زيادى از برادران، برادرزادگان،عموزادگان خود را در مقابل چشمانش با بدترين و فجيع‏ ترين شيوه از دست داده بود، كه سوگ هر يك از آنان كافى بود، هر انسان قوى و نيرومندى را به زانو درآورد و براى مدتى طولانى زندگانى او را از مسير عادى و معمولى خارج سازد. علاوه بر همه اين‏ها حداقل يكى از فرزندان حضرت زينب(س) در برابر ديدگانش در كربلا به شهادت رسيد، و روشن است كه سوگ فرزند تا چه اندازه براى مادر سخت و شكننده است. بسيارى از زنان در برابر سوگ فرزند، خود را مى ‏بازند و يا لااقل براى مدت طولانى از حال طبيعى خارج مى‏ شوند. مهمتر از همه اين‏ها براى زينب كبرا(س) شهادت برادر بود، برادرى كه آگاهى از شهادتش در شب عاشورا زينب را از حال عادى خارج ساخت. مصيبتى كه آسمان‏ها و زمين قدرت تحمل آن رانداشتند و…
عقيله بنى‏ هاشم وظيفه داشت، در چنين شرايط جسمى وروحى در ميان دشمن و در حال اسارت و در حالى كه از هر نظردر وضعيت نامساعد و نامناسب جسمى و روحى به سر مى ‏برد -شرايطى كه قلم و بيان واقعاً از توصيف آن عاجز وناتوان است -بزرگ‏ترين و عظيم ‏ترين مسئوليت‏ها را انجام دهد. تصور عظمت و بزرگى كارى كه زينب(س) انجام داد، هر انسان منصف و حق‏ جويى را در برابر عظمت شخصيت و بزرگى اين بانوى بزرگ به كرنش و تحسين و ستايش وا مى‏ دارد.
زينب كبرا(س) پس از شهادت امام ‏حسين(ع) سه وظيفه و رسالت مهم بر عهده داشت، نخست پرستارى از امام سجاد(ع) و حمايت و دفاع از جان آن حضرت در برابر تعرضات و تهاجمات دشمن، دوم حمايت و دفاع از زنان و كودكان اهل‏ بيت(ع) و سوم مسئوليت پيام‏ رسانى خون شهيدان و بيدارگرى و آگاهى‏ بخشى به ‏مسلمانان.

منبع : فصلنامه حکومت اسلامی شماره 26.

زیارت عاشورا - که از تعالیم امام باقر(علیه السلام) است - به سبب آثار سازنده فردى و اجتماعى و بیان مواضع فکرى و عقیدتى شیعه و نشانه گرفتن خط انحراف، اهمیت ویژه دارد.

شمارى از دستاوردهاى این زیارت عبارت است از:

1. ایجاد پیوند معنوى با خاندان عصمت و تشدید علاقه و محبت به آنان‏

این محبت موجب مى‏ شود، زائر آن بزرگان را الگوى خویش سازد و در جهت همسویى فکرى و عملى با آنان بکوشد؛ همچنان که در قسمتى از زیارت، از خدا مى‏خواهد زندگى و مرگش را یکسره همانند آنان قرار دهد: «اللهم اجعل محیاى محیا محمد و آل محمد و مماتى ممات محمد و آل محمد».

از آنجا که این محبت به خاطر خداوند است - و خاندان عصمت از آن جهت که‏ الهى و منسوب به اویند، محبوب واقع شده‏ اند - مایه تقّرب به خداوند است. در قسمتى از زیارت چنین مى‏ خوانیم: «اللهم انى اتقرب الیک بالموالاة لنبیک و ال نبیک».

آیت الله بهجت(ره) می گفتند توسل راه کمال را باز می کند البته این اندیشه را از استادش گرفته بود. حضرت آیت الله سید علی قاضی(ره) فرموده بود که من هر چه دارم، از دو چیز است: یکی تلاوت قرآن، دیگری زیارت عاشورا و توسل. آیت الله بهجت(ره)، شیفته و عاشق اهل بیت بود. به حضرت سید الشهداء(علیه السلام) عشق می ورزید.

2. پیدایش روحیه ظلم ستیزى در زائر

تکرار لعن و نفرین بر ستمگران در این زیارت، موجب پیدایش روحیه ظلم ستیزى در زائر مى ‏شود. او با اعلام برائت و نفرت از ستمگران و ابراز محبت‏به پیروان حق و دوستان خاندان عصمت، پایه‏هاى ایمان دینى خود را مستحکم مى‏کند. مگر ایمان چیزى جز حب و بغض در راه خدا است: «هل الایمان الا الحب و البغض»؟ مۆمن واقعى در برابر ستم بى ‏موضع نیست. از ستمگر نفرت و انزجار آشکارى دارد و با مظلوم و جبهه حق اعلام همراهى مى‏ کند: «یا اباعبدالله انى سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم».

3. دورى جستن از خط انحراف‏

در این زیارت، ریشه ‏هاى ظلم هدف قرار مى‏ گیرد: «فلعن الله امةً اسست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت و لعن الله امة دفعتکم عن مقامکم و ازالتکم عن مراتبکم التى رتبکم الله فیها». ستمى که در عاشورا تحقق یافت، در قلب تاریخ ستم ریشه دارد. این ظلم یک حلقه از حلقه‏ هاى ستمى است که با انحراف مسیر اصیل خلافت آغاز شد.

4. الهام گرفتن، درس آموختن و الگو قرار دادن اسوه ‏هاى هدایت‏

در این زیارت آمده است: «فاسئل الله الذى اکرمنى بمعرفتکم و معرفة اولیائکم و رزقنى البرائة من اعدائکم، ان یجعلنى معکم فى الدنیا و الآخرة و ان یثبت لى عندکم قدم صدق فى الدنیا و الاخرة». زائر پس از آنکه به حق معرفت پیدا کرد و ستم و ستمگر را شناخت و از آنان دورى جست، با ثبات قدم در مکتب خاندان عصمت و پیروى عملى از آنان، خود را در مسیر سعادت دنیا و آخرت قرار مى ‏دهد؛ یعنى، اسوه ‏ها و الگوهاى هدایت را - که از سوى خداوند منصوب شده‏ اند - سرمشق خود قرار مى ‏دهد و همگامى با آنان را مى‏ طلبد.

5. ترویج روحیه شهادت‏ طلبى و ایثار و فداکارى در راه خدا

6. احیاى مکتب و راه و هدف خاندان عصمت‏

منبع : بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

رهبر معظم انقلاب در سخنراني هاي مختلف خود به حادثه عظيم كربلا پرداخته و اهميت آن را مورد توجه قرار داده اند كه در اينجا به بخشي از اين مطالب اشاره مي گردد.

* هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه‌ی اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ی به عاشورا و به حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام) است. ۱۳۹۱/۰۹/۰۱

* اگر فداکاری بزرگ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نمی‌بود که این فداکاری، وجدان تاریخ را به کلی متوجه و بیدار کرد در همان قرن اول یا نیمه‌ی قرن دوم هجری، بساط اسلام به کلی برچیده می‌شد. ۱۳۷۲/۰۳/۲۶

* کار امام حسین علیه‌الصّلاه والسّلام در کربلا، با کار جدّ مطهرش حضرت محمد بن عبداللَّه صلی‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلم در بعثت، قابل تشبیه و مقایسه است. قضیه این است. همان طور که پیغمبر در آن جا، یک تنه با یک دنیا مواجه شد، امام حسین هم در ماجرای کربلا، یک تنه با یک دنیا مواجه بود. ۱۳۷۵/۰۹/۲۴

* عبرت آن است که انسان نگاه کند و ببیند چطور شد حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام - همان کودکی که جلوِ چشم مردم، آن همه موردِ تجلیلِ پیغمبر بود و پیغمبر درباره‌ی او فرموده بود: «سیّد شباب اهل الجنه»؛ سرور جوانان بهشت - بعد از گذشت نیم قرن از زمان پیغمبر، با آن وضعِ فجیع کشته شد؟! ۱۳۷۳/۱۰/۱۵

امام حسین را فقط به جنگِ روز عاشورا نباید شناخت؛ آن یک بخش از جهاد امام حسین است. به تبیین او، امر به معروف او، نهی از منکر او، توضیح مسائل گوناگون در همان منی و عرفات، خطاب به علما، خطاب به نخبگان- حضرت بیانات عجیبی دارد که تو کتابها ثبت و ضبط است- بعد هم در راه به سمت کربلا، هم در خود عرصه‌‌ی کربلا و میدان کربلا، باید شناخت. ۱۳۸۸/۰۵/۰۵

* عاشورا پیامها و درسهایی دارد. عاشورا درس می‌دهد که برای حفظ دین، باید فداکاری کرد. درس می‌دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت. درس می‌دهد که در میدان نبرد حق و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیت، با هم در یک صف قرار می‌گیرند. ۱۳۷۱/۰۴/۲۲

* درس عاشورا، درس فداکاری و دینداری و شجاعت و مواسات و درس قیام للَّه و درس محبّت و عشق است. یکی از درسهای عاشورا، همین انقلاب عظیم و کبیری است که شما ملت ایران پشت سر حسین زمان و فرزند ابی‌عبداللَّه الحسین علیه‌السّلام انجام دادید. خود این، یکی از درسهای عاشورا بود. ۱۳۷۷/۰۲/۱۸

منبع : پايگاه اطلاع رساني دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت الله العظمي سيد علي خامنه اي

«تسع» در عربی به معنای نه و تاسع و تاسوعا به معنای نهم می باشد.
روز نهم محرّم امام حسین(ع) و یارانش در محاصرة نیروهای کوفه بودند.
اين روز روزی بود که آب را روی اهل بیت(ع) و یاران امام بسته بودند. اهل بیت از نظر آب در تنگنا بودند. راه‌ها همه تحت کنترل بود تا کسی به امام نپیوندد. تهدیدهای سپاه «عمر سعد» جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه‌ها بیش تر می‌شد.

عصر اين روز (تاسوعا) ابن سعد طبق دستوری که از «ابن زیاد» دریافت کرده بود، آمادة جنگ با امام شد. گروهی از سپاه کوفه به سوی خیمه‌گاه امام تاختند. امام کنار خیمه‌اش نشسته و به شمشیر تکیه داده بود.(1)
حوادثی که در تاسوعا به وجود آمد، بر امام و یاران بسیار سخت گذشت، از این رو همان گونه که روز عاشورا تعطیل است، روز تاسوعا نیز تعطیل می‌باشد.
امام صادق (ع) فرمود: تاسوعا روزی است که حسین و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان بر ضدّ آنان گرد آمدند. ابن زیاد و عمر سعد نیز از فراهم آمدن همة سواران خوشحال شدند. آن روز، حسین(ع) و یاران او را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان نیز او را پشتیبانی نخواهند کرد.(2)
یکی از دلایل اصلی بزرگداشت تاسوعا در ايران، ابراز ارادت و احترام به شخصیت والای حضرت اباالفضل العباس(ع) به عنوان دومین شخصیت حماسة عاشورا است. گرچه حضرت نیز در روز عاشورا به شهادت رسید.

پی‌نوشت‌:
1. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص 91 ـ 92.
2. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار،علامه مجلسي، اسلاميه‏، تهران‏ ،ج‏45، ص 95.

منبع : مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني

اگر حادثه ای غم بار برای انسان رخ دهد بی اختیار غم وجودش را فرا گرفته، بغض سینه اش را سنگین کرده، گلویش را می فشارد تا جایی که گاه نفس کشیدن سخت می شود. در این حال، گریستن بهترین کاری است که می تواند او را از این فشار دردآور نجات دهد. وقتی که بغض بترکد و اشک جاری شود راه نفس باز می شود و بعد از آن است که آرامش خاصی تمام وجود انسان را فرا می گیرد.
آنانکه توفیق اشک بر مصایب اباعبدالله الحسین علیه السلام را داشته اند این آرامش پس از گریه را تجربه کرده اند؛ اما با یک فرق اساسی و سوال برانگیز و آن اینکه در اشک بر دیگران، اشک مصیبت را کم کرده، داغ را سرد می کند و این مهمترین عامل در آرامش پس از چنین گریه ای است.
اما در اشک بر اباعبدالله علیه السلام که چنین سردی داغی معنا ندارد؛ چرا که از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل است که فرمود: إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُد أَبَداً [1]

همانا برای شهادت حسین علیه السلام داغی در دلهای مؤمنین پدید آمده است که سرد شدنی نیست.

پس این آرامش و سبکی بعد از اشک بر مصایب آن حضرت برای چیست؟
پاسخ این سؤال را می توان در کلام امام رضا علیه السلام که به ریان بن شبیب فرمود و نیز روایت های مشابه ملاحظه کرد. امام رضا علیه السلام به ریان فرمود: یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ بَكَیْتَ عَلَى الْحُسَیْنِ علیه السلام حَتَّى تَصِیرَ دموعُكَ عَلَى خَدَّیْكَ غَفَرَ اللَّه لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَه صَغِیراً كَانَ أَوْ كَبِیراً قَلِیلًا كَانَ أَوْ كَثِیراً [2]
ای پسر شبیب! اگر بر حسین علیه السلام اشک ریختی به شکلی که اشکت بر گونه هایت جاری شود خداوند تمام گناهان تو را می بخشد کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد.
با این توضیح همیشگی که با توجه به دیگر روایات، حساب گناهانی که مربوط به حق الناس می شود جداست[3] و نیز این بخشش قطعی مربوط به پیامد جزایی گناه است و قضا و تکالیف فرد نسبت به گذشته را جبران نمی کند. برای مثال کسی که به عمد نماز نخوانده ضمن آنکه قضای آن نماز بر عهد اوست به دلیل ترک عمدی واجب الهی گناه نیز کرده است؛ وقتی گفته می شود خدا او را بخشید یعنی فقط گناهش را بخشید؛ اما وظیفه قضای نماز همچنان بر عهده او باقی است.
پس وقتی کسی بر مصایب سیدالشهداء علیه السلام اشک ریخت؛ یعنی در او انقلاب درونی رخ داده و بی آنکه بگوید نسبت به کرده های بد خود اظهار ندامت کرده [بنابراين] بی تردید خدا او را می بخشد و توبه بی کلام او را قبول می کند.
نشان به آن نشان که این کسی که از مجلس عزا بیرون می رود غیر از آنی است که دقایقی پیش وارد شد او گنهکاری بود بی توبه و این انسان پاکی است که توبه اش را خدا پذیرفته است و این سر آرامشی است که در عزاداری و اشک بر سید و سالار شهیدان علیه السلام نصیب عزاداران و گریه کنان می شود و گرنه داغ مصیبت او هیچگاه سرد شدنی نیست.

پی نوشت:
1. مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج 10، ص: 318
2. الأمالی( للصدوق) ؛ النص ؛ ص130
3. الكافی (ط - الإسلامیة)، ج 2، ص: 330، باب الظلم، حدیث اول

منبع : بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان، حجة الاسلام دکتر امید پیشگر

همایش شیرخوارگان حسینی كه هر ساله در اولین جمعه‌ی ماه محرم برگزار می‌شود، امسال نيز در صبح جمعه ۲۴ مهرماه، همزمان با دوم محرم، به صورت هماهنگ در ۱۲ نقطه‌ی شهرستان آران و بیدگل برگزار شد.

در این مراسم‌ها اولویت با حضور شیرخوارگانی بود که از محرم سال گذشته تا محرم امسال متولد شده‌اند.

تمام نونهالانی که در این مراسم شرکت کردند، هدیه‌هایی را دریافت نمودند. علاوه بر این به قید قرعه به شیرخوارانی که نام آنان «علی‌اصغر» بود، جوایزی اهدا گرديد.

تقرب به خدا هدف اساسي عزاداري براي امام حسين(ع)

هدف اصلی و اساسی در اجرای مراسم مذهبی، قرب به خدا و امید به اجر الهی است، بر این اساس مراسم عزاداری و گریه بر مظلومیت سرور و سالار شهیدان، پیش از هر چیز دیگر تقرب به خدا، و ثواب آن مطرح است. چون طبق اعتقاد مذهبی، که در روایات آمده گریه و عزاداری برای امام حسین (ع) یکی از بهترین اعمال صالح، و دارای پاداش بزرگ است.[1]

امام رضا(ع) در اين خصوص فرمودند:
« مَنْ تَذَکَّرَ مُصَابَنَا وَ بَکَى لِمَا ارْتُکِبَ مِنَّا کَانَ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ ذُکِّرَ بِمُصَابِنَا فَبَکَى وَ أَبْکَى لَمْ تَبْکِ عَیْنُهُ یَوْمَ تَبْکِی الْعُیُونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحْیَا فِیهِ أَمْرُنَا لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوب»‏ ؛ هرکسی یاد مصیبت ما کند و بگرید به آنچه در حق ما کردند روزی قیامت با ما و در درجه ماست . هر کسی یاد مصیبت ما کند و بگریاند دیده او گریان نشود در روزیکه همه دیده ها گریان است. هرکسی بنشیند در مجلسی که امر ما، در آن زنده می شود دلش نمیرد روزی که دلها بمیرد.[2]

بعضی از بزرگان چنین گفته اند: ذکر مناقب و فضایل آل طه و یاسین و تألم و اندوه در مصایب آنان از یک سو موجب تقرب به خداست . زیرا ارتباط عقلی و عاطفی با آن ذوات نوری مایه بهره وری از معارف قرآن و استفاده از سنت معصومین (ع) می گردد و سبب تحکیم پیوند با خلیفه خدا می شود عزاداری سید شهدا و سالار مظلومان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) که با اعتراف دوست و دشمن هرساله بر شکوه و عظمت آن افزوده می شود نمونه برجسته این ماجرااست.[3]

یکی ازلطایف معنوی دراین باره تشابه عزاداری وروزه داری است ، یعنی همانگونه که پیامبراسلام (ص) درباره روزه داران ماه مبارک رمضان فرمودند: « أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّه …أَنْفَا سُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَةٌ» ؛ ای مردم ماه خدا به شما رو آورده است «پس بدانید» که نفس کشیدن شما در این ماه تسبیح و خواب شما در آن عبادت است.[4]

امام صادق (ع) نیز درباره عزاداری حسینی فرمودند: «نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ وَ کِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَجِبُ أَنْ یُکْتَبَ هَذَا الْحَدِیثُ بِمَاءِ الذَّهَب»‏؛ نفس کشیدن شخص اندوهگین بخاطر ستمی که بر ما رفته بمنزله تسبیح است و اندوه او بخاطر ما عبادت است و حفظ اسرار ما جهاد در راه خداست. بعد فرمود: واجب است این حدیث با آب طلا نوشته شود.[5]

دراین حدیث نورانی درباره آثار عزاداری همان حقیقتی گفته شده که درباره اثر روزه ماه مبارک رمضان مطرح است. یعنی اگر نفس کشیدن شخص روزه دار تسبیح و خواب آن، عبادت محسوب می شود. نفس کشیدن عزاداران نیز تسبیح و اندوه آنان، عبادت شمرده می شود.

این جریان حکایت از تأثیر عمیق معنوی عزاداری برای امام حسین (ع) به روح و جان آدمی دارد. زیباتر اینکه هرگاه این دو حدیث نورانی در کنار هم قرار گیرند این نکته به روشنی بدست می آید؛ که تأثیر و برکت معنوی عزاداری برای اهلبیت پیامبر(ص) و به خصوص سالار شهیدان حسین بن علی (ع) درست شبه آثار و برکات ماه مبارک رمضان است. چه اینکه انسان اگر با روزه گرفتن از خوردن و نوشیدن و سایر امور حیوانی خودداری می کند در واقع از این رهگذر نوعی شباهت به فرشتگان می یابد. همچنین از طریق برپایی عزاداری امام حسین (ع) نیز شباهتی به فرشتگان پیدا می کند که مأمورند همواره و تا روز قیامت برای امام حسین (ع) عزاداری کنند و در سوگ جانکاه آن حضرت مشغول ناله و عزاداری باشند.[6]

پي نوشت :

[1] - علی رضا رجالی تهرانی ، آثار و برکات سیدالشهدا در دنیا و آخرت ، ص115 ، انتشارات نبوغ ، ج9 ، قم ، 1387.
[2] - مجلسی ، محمدباقر ، بحارالانوار، ج44 ، ص278 ، موسسه الوفا بیروت ، لبنان ، 1404ق .
[3] - جوادی آملی ، عبدالله ، ادب فنای مقربان (شرح زیارت جامعه کبیره ) ج1 ، ص21 ، تحقیق و تنظیم محمد صفایی ، مرکز نشر اسراء ، قم ، 1381 ش.
[4] - مجلسی ، بحارالانوار ، ج93 ، ص356.
[5] - مجلسی ، بحارالانوار، ج2 ، ص64.
[6] - صادقی ، محمد امین ، جلوه های عرفانی نهضت حسینی ، ص165، بستان کتاب ، قم ، 1384ش .

منبع :پرسمان دانشجويي-اخلاق

اهميت روز مباهله در كلام مقام عظماي ولايت

روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد. نکته‌ی مهم در باب مباهله این است: «و انفسنا و انفسکم» در آن هست؛ «و نساءنا و نساءکم»(۱) در آن هست؛ عزیزترین انسانها را پیغمبر اکرم انتخاب میکند و به صحنه میآورد برای محاجه‌ای که در آن باید تمایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد. هیچ سابقه نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیزان خود، فرزندان خود و دختر خود و امیرالمؤمنین را - که برادر و جانشین خود هست - بگیرد و بیاورد وسط میدان؛ استثنائی بودن روز مباهله به این شکل است. یعنی نشان دهنده‌ی این است که بیان حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ میآورد به میدان با این داعیه که میگوید بیائیم مباهله کنیم؛ هر کدام بر حق بودیم، بماند، هر کدام بر خلاف حق بودیم، ریشه‌کن بشود با عذاب الهی.(سخنراني مقام معظم رهبري در تاریخ ۲۲ آذرماه ۱۳۸۸).

همان‌گونه که در قضیه‌ی مباهله در صدر اسلام، همه‌ی ایمان در مقابل کفر قرار گرفته بود، امروز نیز در جمهوری اسلامی ایران، همه‌ی ایمان در مقابل کفر قرار گرفته است و همانگونه که در آن زمان صفای معنوی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم و خاندان ایشان توانست دشمن را از میدان خارج کند، امروز هم ملت ایران با اقتدار معنوی خود، دشمن را از میدان خارج خواهد کرد.(سخنراني مقام معظم رهبري در تاريخ 15 مهرماه 1394).

اهميت عيد غدير در كلام مقام معظم رهبري(دامت ظله العالي)

عيد سعيد غدير را بر عموم مسلمين جهان تبريك و تهنيت عرض نموده و به بيان گوشه اي از سخنان مقام معظم رهبري(دامت ظله العالي) در خصوص اين روز بزرگ مي پردازيم:

* زنده نگه‌داشتن غدیر، زنده نگه‌داشتن اسلام است
مسئله‌ امامت و مسئله‌ ولایت و زنده نگهداشتن غدیر، به یک معنا زنده نگهداشتن اسلام است. مسئله فقط مسئله‌ شیعه و معتقدین به ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نیست. اگر ما مردم شیعه و مدعی پیروی از امیرالمؤمنین حقیقت غدیر را درست تبیین کنیم، هم خودمان درک کنیم، هم به دیگران معرفی کنیم، خود مسئله‌ غدیر می تواند وحدت‌آفرین باشد. بحث اعتقاد قلبی و اتصال یک نحله‌ دینی و مذهبی به یک اصل اعتقادی، یک بحث است؛ شناخت مسئله، بحث دیگری است. اسلام عالی‌ترین مسئله در باب تشکیل جامعه اسلامی و نظام اسلامی و دنیای اسلامی را در مسئله‌ غدیر متجلی کرده است.(سخنراني مقام معظم رهبري در تاريخ ۱۳۹۱/۰۸/۱۰).

* غدیر فقط مسأله جانشینی نیست توجه دادن به مسأله امامت است
ماجرای غدیر فقط نصب یک جانشین برای پیغمبر نبود. غدیر دو جنبه دارد: یکی جنبه‌ی نصب جانشین است. جنبه‌ی دیگر قضیه، توجه دادن به مسئله‌ امامت است؛ امامت با همان معنائی که همه‌ مسلمین از این کلمه و از این عنوان می فهمیدند. امامت یعنی پیشوائی انسانها، پیشوائی جامعه در امر دین و دنیا؛ این یکی از مسائل اصلی در طول تاریخ طولانی بشر بوده است. مسئله‌ امامت، یک مسئله‌ مخصوص مسلمانها یا مخصوص شیعیان نیست. امامت یعنی یک فردی، یک گروهی بر یک جامعه‌ای حکمرانی می کنند و جهت حرکت آنها را در امر دنیا و در امر معنویت و آخرت مشخص می کنند. این یک مسئله‌ همگانی است برای همه‌ جوامع بشری.(سخنراني مقام معظم رهبري در تاريخ ۱۳۸۹/۰۹/۰۴).

منبع : دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت الله العظمي خامنه اي

شرح حديثي از امام هادي(عليه السلام)

ضمن تبريك ولادت امام هادي (عليه السلام) ، به شرح حديثي از آن حضرت كه توسط حضرت آیت‌الله مجتبی تهرانی (رحمه الله عليه) ايراد گرديده ،اشاره مي كنيم:

رُوِیَ عَن عَلِیِّ ابنِ مُحَمَّدِ الهادی صَلَواتُ اللهُ عَلَیهِمَا قالَ: «الْمَقَادِیرُ تُرِیکَ مَا لَمْ یَخْطُرْ بِبَالِکَ، النَّاسُ فِی الدُّنْیَا بِالْأَمْوَالِ وَ فِی الْآخِرَةِ بِالْأَعْمَالِ» [بحارالانوار جلد75 صفحه 369]

از فرمایشات امام هادی صلوات الله علیه است که حضرت فرمودند: آنچه را که تقدیر الهی است و خداوند آن را برای شما انسان‌ها مقدر می‌کند، به شما چیزی را نشان می دهد که به خاطره شما خطور نکرده باشد.

خداوند به ما عقل و شعور عطا فرموده که به وسیله آنها تدبیر می‌کنیم. حال آیا تدبیر ما در امور و کارهای زندگیمان کافی است؟ به تعبیر من چه قدر قاشق بدون دسته ‌ساخته‌ایم! چه قدر در زندگی سرها به سنگ می‌خورد! علّت چیست؟

علّت آن این است که تدبیر من، آنگاه کارساز است که با تقدیر او همسو شود. «اَلعبدُ یُدَبِّرَ وَ اللهُ یُقَدِّرَ» بنده تدبیر می‌کند، امّا خدا تقدیر می‌کند. تدبیر منهای تقدیر سودی ندارد. حال این سوال پیش می آید که برای آنکه تدبیرهای ما با تقدیرهای او همسو شود، چه باید کنیم؟

راهش این است: تو تدبیر کن، بعد از تدبیرت، توکّل کن، واگذار کن به او. به تعبیر ساده‌تر بگو خدا: به عقل ناقص من، این تدبیر رسیده، امّا خودت می‌دانی، هرجور که صلاح می‌دانی همان را تقدیر بفرما.

اگر اینچنین کردی آن وقت خدا آنجایی که به نفع من است، درست می‌کند و آنجایی که به ضرر من است اصلاح می‌کند. بعداً متوجّه می‌شوی، آنچه تدبیر کرده بودی اشتباه بود و خداوند تقدیر خوبی که حتّی به فکرت هم نمی‌رسید را نشانت می‌دهد. این‌‌ها پیشامد نیستند، تمام کارهای خدا حساب شده است.

حتی در آیه شریفه قرآن در باب رزق هم می‌فرماید: «وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ (طلاق/3)» این آیه همان است که حضرت می فرمایند. یک رزقی را روزیت می‌کنم که گمانش را هم نمی‌بردی. البتّه این را هم بدانید که باید تدبیرتان مشروع باشد، نه خلاف شرع. مشروع، بعد هم واگذار می‌کنم به خدا. این کار را انجام دهید تا حالا ببینید خدا چه تقدیرهای خوبی به تو نشان می دهد.

منبع : خبرگزاري فارس

آداب و اعمال شب و روز عید قربان

عيد قربان بر عموم مسلمين جهان تبريك و تهنيت باد.

اعمال شب و روز عيد قربان به شرح زير مي باشد:

الف) شب عید قربان

شب دهم ذیحجه شبی مبارک و جزء چهار شبی است که احیاء و شب زنده داری در آن ها مستحب است. در شب عید قربان، درهای آسمان باز بوده و برای این شب اعمالی ذکر شده است:

1- زیارت امام حسین علیه السلام .

2- خواندن دعای «یا دائِمَ الْفَضْلِ عَلیَ الْبَرِیَّةِ» که در شب جمعه هم وارد شده است.

ب) روز عید قربان

روز دهم ذیحجه که روز عید قربان می باشد بسیار روز شریفی است و برخی از اعمال آن عبارت است از:

1- غسل

غسل در این روز سنّت مؤکد است و بعضی از علماء نیز آن را واجب دانسته‎اند.

2- دعا

خواندن دعاهائی که وارد شده پیش از نماز عید و بعد از آن از جمله دعای ندبه و دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه که اوّل آن «اَللّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ» است و دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه که اینگونه آغاز می‎شود: «یا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لا یَرْحَمُهُ الْعِبادُ».

3- نماز

نماز عید قربان دو رکعت است: در رکعت اول، بعد از خواندن حمد و سوره، باید پنج تکبیر بگوید، بعد از هر تکبیر یک قنوت بخواند، بعد از قنوت پنجم، تکبیر دیگری بگوید، به رکوع رود، دو سجده بجا آورد، برخیزد و در رکعت دوم چهار تکبیر بگوید، بعد از هر تکبیر قنوت بخواند و تکبیر پنجم را بگوید، به رکوع رود، بعد از رکوع دو سجده کند، تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد. در روز عید قربان مستحب است که بعد از نماز، با گوشت قربانی افطار شود.

نماز عید، سورهٴ مخصوصی ندارد، امّا بهتر است در رکعت اول آن، سورهٴ شمس و در رکعت دوم، سورهٴ غاشیه یا در رکعت اول سوره «سبح اسم» و در رکعت دوم سوره «شمس» را بخوانند.

همچنین در قنوت نماز عید قربان، هر دعا و ذکری خوانده شود کافیست، امّا بهتر است این دعا خوانده شود:

اللّهُمَّ أَهْلَ الْکِبْریاءِ وَالْعَظَمةِ وَ أهْلَ الجُودِ وَالجَبَرُوتِ وَ أهْلَ العَفْو وَالرَّحْمَةِ وَ أهْلَ التَقّویٰ وَالمَغْفِرَة، أسْئَلُکَ بَحَقِّ هدا الْیوَمِ الّذی جَعَلْتَهُ لِلمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمّدٍ صَلّیٰاللهُ عَلیْه وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاَ وَ مَزیداً، أن تُصَلّی عَلیٰ مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ تُدْخِلنی فی کُلِّ خَیْرٍ أدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ أنْ تُخْرِجَنی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آل مُحَمَّدٍ، صَلَوٰاتُکَ عَلَیُهِ وَ عَلَیْهِمْ، اللّهُمَّ إنی أسْئَلَکَ خَیرَ مٰا سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّٰالِحُونَ وَاعُوذُ بِکَ مِمّا اسْتَعاذَ عِبادُکَ الْمُخْلِصوُنَ

«خدایا ای اهل بزرگی و عظمت و ای شایسته بخشش و قدرت و سلطنت و ای شایسته عفو و رحمت و ای شایسته تقوا و آمرزش از تو خواهم به حق این روزی که قرارش دادی برای مسلمانان عید و برای محمّد صلی الله علیه و آله ذخیره و شرف و فزونی مقام که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و درآوری مرا در هر خیری که درآوردی در آن خیر محمّد و آل محمّد را و برونم آری از هر بدی و شری که برون آوردی از آن محمّد و آل محمّد را که درودهای تو بر او و بر ایشان باد. خدایا از تو خواهم بهترین چیزی را که درخواست کردند از تو بندگان شایسته ات و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند ازآن بندگان شایسته ات.»

4- تکبیر

خواندن تکبیرات برای کسی که در منا باشد بعد از پانزده نماز که اولش نماز ظهر روز عید است و آخرش نماز صبح روز سیزدهم است. و کسانی که در سایر شهرها هستند نیز بعد از ده نماز از ظهر روز عید تا صبح دوازدهم این تکبیرات را بگویند. که این تکبیرات بنا بر روایت صحیح در اصول کافی از این قرار است:

اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ و لِلّه الْحَمْدُ اللّهُ اَکْبَرُ عَلی ما هَدانا اَللّهُ اَکْبَرُ عَلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الاْنْعامِ وَالْحَمْدُلِلّهِ عَلی ما اَبْلانا.

خدا بزرگتر از توصیف است، معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگتر است، و ستایش خاص خدا است خدا بزرگتر است بر آنچه ما را راهنمائی کرد خدا بزرگتر است بر آنچه روزی ما کرد از چهارپایان انعام (شتر و گاو و گوسفند) و ستایش خاص خدا است برای آنکه آزمود ما را.

و مستحب است که به مقداری که توانایی است این تکبیرات بعد از نمازها تکرار شود.

5- قربانی کردن

یکی از اعمال این عید بزرگ که سنت مؤکد نیز می باشد قربانی کردن است که مختص به حاجیان نبوده بلکه همه مسلمانان بسته به استطاعت مالی خویش می توانند قربانی کنند.

در منابع روایی، روایاتی از معصومین علیهم السلام نقل شده است که اشاره به جملات دعا گونه ایشان هنگام ذبح قربانی دارد. شیخ طوسی در یکی از کتاب های خود نقل کرده است که: رسول خدا صلوات الله علیه هنگام ذبح قوچی فرمودند: «اللهمّ تقبّل من محمّد و آل محمّد و من امّة محمّد؛ خدایا این قربانی را از من محمد و آل محمد و هم چنین امت محمد قبول فرما!»[1]

در جایی دیگر وارد شده است: شخصی که طریقه ذبح کردن قربانی را می داند بهتر آن است که خودش ذبح کند و اگر نمی دانست کسی را دستور دهد و خود او نیز حاضر باشد. در وقت ذبح قربانی پیشانی آن را به طرف قبله نموده و «بسم الله الرحمن الرحیم» گفته و ذبح نماید و بعد از ذبح قربانی این دعا را بخواند: « وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ، حَنِیفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ‏، إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، لا شَرِیکَ لَهُ، وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ‏، و أنا من المسلمین، اللهم منک و لک، بسم الله و الله أکبر، اللهم‏ تقبل‏ منی‏»[2]

و نیز از مولای متقیان امیر مومنان علیه السلام نقل شده است که: قربانی مسلمان را جز مسلمان نکشد و هنگام ذبحش بگوید: «بسم اللَّه و اللَّه اکبر وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ،إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکی وَ مَحْیای وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، لا شَرِیک لَهُ وَ بِذلِک أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ.»[3]

منبع : پايگاه اطلاع رساني حوزه

پی نوشت :

[1] محمد باقر کمره ای ترجمه آسمان و جهان (ترجمه کتاب السماء و العالم بحار الانوار علامه مجلسی)، ج‏9، ص 182.

[2] المقنع، شیخ صدوق، ص275.

[3] همان، ص 219.

عاقبت به خیر شدن از نگاه امام باقر (علیه السلام):

در روز شهادت پيشواي پنجم شيعيان ، امام محمد باقر(عليه السلام) ضمن عرض تسليت ، به بررسي عاقبت به خير شدن از نگاه آن حضرت(عليه السلام) مي پردازيم :

یکی از دغدغه‌ها و مشغولیت‌های فکری که شاید برای ما در این دنیای رنگارنگ پر از حیله و دروغ ایجاد شود، این است كه ما به خود تلنگری بزنیم، ببینیم آیا در راه صحیح قدم برمی‌داریم و پیرو راه، هدف و خواسته‌ای که مورد پذیرش امام معصوم واقع می‌گردد هستیم يا نه؟ چرا که ائمه (علیهم السلام) صراط مستقیم بوده[۱] و ما باید خط سیر زندگی خود را با آنها میزان قرار دهیم و در نتیجه می‌توان گفت که آیا عاقبت به خیر می‌شویم یا نه؟

شاید بتوان یکی از روش‌های اندازه‌گیری و میزان سنجی در این دغدغه را در سیره ائمه جستجو کرد؛ که آیا کسانی بودند که برای آنها همین سوال ایجاد شده باشد و از خود سوال کنند كه آیا ما در راه امام بوده و از امام و روش او پیروی می‌کنیم یا خیر؟

چنين موردي در زمان ائمه بسیار اتفاق افتاده و یکی از موارد مشهور ،همان داستان ملاقات عبدالعظیم حسنی و امام جواد (علیه السلام) است.
صدوق به اسناد خود از وی می‌نویسد :
«بر امام خویش علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) درآمدم. چون مرا دید فرمود: «مرحبا بر تو ای ابوالقاسم! تو به حق دوست مایی». گفتم: «پسر رسول خدا! می خواهم دین خود را بر تو عرضه کنم تا اگر پسندیده است بر آن ثابت بمانم تا خدا را دیدار کنم». فرمود: «بگو!» و چون عقیده خویش عرضه کردم امام فرمود: «ابوالقاسم؛ به خدا این دین خداست که آن را برای بندگانش پسندیده است. بر آن پایدار باش. خدایت در دنیا و آخرت بر آن پایدار بدارد». [۲]

پس یکی از موارد سنجش اعتقادات دینی در زمان امام محمدباقر (علیه السلام) اتفاق افتاد:

«پیرمردی به امام باقر (علیه اسلام) وارد شد در حالی که خانه امام پر از جمعیت بود، سلام کرد و گفت: ای پسر پیامبر! بخدا سوگند من شما و دوستدارانتان را دوست دارم. و به خدا سوگند که این دوستی از روی طمع به زیورهای زندگی نیست. دشمن شما را دشمن می‌دارم و از او بیگانه و بیزارم و این کینه و خصومت بخاطر خونی نیست که میان ما ریخته شده باشد به خدا سوگند من امر و نهی شما را پذیرنده‌ام و انتظار می‌کشم که پیروزی شما کی فرا خواهد رسید. اکنون آیا بر من امیدی داری؟ فدایت گردم.

امام پیرمرد را نزد خود خواند و کنار خود نشاند؛ آنگاه فرمود: کسی از پدرم علی بن الحسین همین را پرسید آنگاه پدرم به او فرمود: اگر در این انتظار بمیری، بر پیامبر و علی و حسن و حسین و علی بن الحسین فرود می‌آیی و دلت خنک و جانت کامیاب و چشمت روشن خواهد شد و اگر زنده بمانی در همین جهان روزگاری را خواهی دید که چشم تو روشن شود و در آن روزگار با ما و در کنار ما برترین جایگاهی را خواهی پیمود».

راوی می‌گوید: پیرمرد می‌رفت و امام به او می‌نگریست و می‌فرمود:« هرکه می‌خواهد به پیرمردی از اهل بهشت نگاه كند به این پیرمرد بنگرد». [۳]

پس بايد برای سنجش افکار و اعتقادات خود و براي اينكه ببینیم در صراط مستقیم هستیم يا نه؟ در زمان خود امام به امام و در زمان غیبت به کارشناسان مورد اعتماد آنان ، که خود آنها برای ما معرفی کردند و در واقع همان مراجع تقلید می‌باشند مراجعه کنیم و خود را در ترازوی سنجش قرار دهیم و راه را از بیراه تشخیص دهیم. در این روایتی که از امام باقر (علیه السلام) بيان شد ، یکی از موارد سنجش ،همان “تولی وتبری” است که در متن زیارات و ادعیه ما نیز به آن اشاره شده است مثلا در زیارت عاشورا آمده است «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عادکم». حال با این میزان و ترازویی که مورد تایید امام واقع شده ،ما بايد اين سوال را از خودمان بپرسيم که در جبهۀ دوستداران ائمه هستیم یا دشمنان آنها؟

منبع برای مطالعه بیشتر:

انسان ۲۵۰۰ساله، مقام معظم رهبری (بخش امام محمدباقرـ علیه السلام ـ)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشت:

[۱]. «نحن‏ صراط اللّه المستقيم‏» عيون المعجزات، ص۷۶.

[۲]. توحید، ص ۸۱ ۸۲. روضات، ج ۴ ص ۲۰۷ و ۲۰۸.

[۳]. بحار الانوار، ج۴۶، ص۳۶۱،۳۶۲.

تلاقي آينه و آب

هر سه می‌آیند و می‌گویند: تو از همه با تقواتری; از همه زودتر مسلمان شده‌ای; هر خوبی که بگویی، داری; دختر پیامبر (صلی الله علیه واله) بزرگ شده، ما از او خواستگاری کرده‌ایم; ولی جوابمان کرده‌اند و گفته‌اند: «خدای او برایش تصمیم می‌گیرد» ; چرا تو نمی‌روی! شاید به تو روی خوش نشان بدهند» .
تو، دلت آتش می‌گیرد; چشمانت غرق اشک می‌شود و می‌گویی: «ای ابوبکر! چیزی را به یادم آوردی که سعی کرده بودم، فراموشش کنم . به خدا! فاطمه را دوست دارم و هرگز نخواسته‌ام درباره ازدواج با او بی‌خیال باشم; ولی … ولی … آخر دستم از دنیا خالی است‌» .
ابوبکر می‌گوید: «ای علی! این حرف را نزن; خودت می‌دانی که خدا و رسولش دنیا را به چیزی نمی‌گیرند» . عمر می‌گوید: «این رفیقم راست می‌گوید; هر سابقه خوبی که بگویند، تو در آن پیش قدم بوده‌ای ای ابوالحسن! تو از همه به پیامبر خدا نزدیک‌تری; اشراف قریش، فاطمه را خواستگاری کرده‌اند; ولی شنیدی که ابوبکر چه گفت‌» . تو آستین بالا می‌آوری و اشک از چشم پاک می‌کنی و به عمر نگاه می‌کنی . این بار، سعد معاذ زبان باز می‌کند:
«راستی چه مانعی در میان داری ای علی! من می‌گویم همین امروز … نه، همین حالا راه بیفت‌» .
تو شتر آبکش خودت را سوار می‌شوی; مزرعه را پشت‌سر می‌گذاری; به خانه می‌آیی; شتر را می‌بندی; لباس کارت را عوض می‌کنی; وضو می‌گیری; غسل می‌کنی; عبای نوی قطری‌ات را می‌پوشی; به نماز می‌ایستی و پس از آن، به طرف خانه پیامبر می‌روی . پیامبر خدا در اتاق همسرش ام سلمه است . در که می‌زنی، ام سلمه می‌پرسد: کیست؟ قبل از آن که جواب بدهی، آشکارا صدای پیامبر را می‌شنوی که می‌گوید: «ام سلمه! برخیز در را بگشا و بگو داخل شود . به خدا! مردی که خدا و رسولش او را دوست دارند، پشت در است; او هم خدا و رسولش را دوست دارد …» .
ام سلمه می‌گوید: «پدر و مادرم فدایت! این مردی که ندیده در باره‌اش چنین سخن می‌گویی: کیست؟ پیامبر (صلی الله علیه واله) می‌گوید: «خاموش باش! او برادر و پسر عمو و نزدیک‌ترین خلق خدا پیش من است‌» .
همسر پیامبر با عجله می‌رود و در را می‌گشاید و تو صبر می‌کنی تا او پشت پرده برود; بعد داخل اتاق می‌روی . سلام می‌کنی و کنار رسول خدا (صلی الله علیه واله) می‌نشینی . سرت را پایین می‌اندازی و چشم به زمین می‌دوزی . پیامبر خیلی زود می‌فهمد که برای کاری نزدش آمده‌ای; اما خجالت می‌کشی به زبان بیاوری . با مهربانی به تو می‌گوید: «ای ابوالحسن! خیال می‌کنم با من کاری داری; حاجتت را بگو; هر نیازی که باشد، برآورده می‌کنم‌» .
تو بااندکی آزرم می‌گویی: «پدر و مادرم فدایت! خودت بهتر می‌دانی که روزگاری مرا از خانه پدرم به خانه خودت آوردی . من کودک بودم; از غذای خودت به من می‌خوراندی; با آداب و روش خودت مرا تربیت کردی و مرا از شرک و بت‌پرستی رایج آن روزگار نجات دادی … . ای رسول خدا! تو بهترین گنجینه منی . امروز دوست دارم که تشکیل خانه و خانواده بدهم تا در سایه آن، آرامش داشته باشم … و آمده‌ام تا دخترت فاطمه را خواستگاری کنم …» . پیامبر خدا (صلی الله علیه واله) می‌خندد و از شادی رنگش تغییر می‌کند و به تو می‌گوید: «صبر کن تا از خودش هم بپرسم‌» . پیامبر می‌رود و زود می‌آید و می‌گوید: «الله اکبر; سکوت او نشانه رضایتش است‌» . سپس می‌گوید: «چیزی هم داری که با آن امر ازدواجت را فراهم کنی‌» ؟
تو می‌گویی: «پدر و مادرم فدایت! وضع زندگی مرا که می‌دانی; شمشیرم، زرهم و یک شتر آبکش که با آن در مزرعه‌های مردم آبکشی می‌کنم‌» .
پیامبر می‌گوید: «شمشیرت را که در جنگ با دشمنان خدا نیاز داری; شترت را هم همین طور; باید با آن کار کنی و در مسافرت مرکبت‌باشد; ولی زره‌ات را بفروش; به تو بشارت می‌دهم که خدا در آسمان قبل از زمین، عقد تو و فاطمه را بسته است‌» .
تو می‌گویی: «چشم تو روشن و پدر و مادرم فدایت! تو همیشه بشارت دهنده و مبارک قدم بوده‌ای; صلی الله علیک‌» .
آن‌آگاه، شادمان از جا برمی خیزی و بیرون می‌آیی; به خانه می‌روی; زره‌ات را برمی‌داری و در بازار می‌فروشی . سپس پول‌ها را نشمرده، پیش پیمبر می‌آوری . پیامبر که قبل از آمدن تو، بلال و عمار و ابوبکر را خبر کرده بود، یک مشت درهم بر می‌دارد و به بلال می‌دهد و می‌گوید: «برای دخترم عطر بخر» . به عمار و ابوبکر هم می‌گوید: «بقیه پول‌ها را به بازار ببرید و لوازم خانه بخرید» . آن دو می‌روند و ساعتی دیگر باز می‌گردند . همه باری که به دوش گرفته و آورده‌اند، جلوی پیامبر می‌گذارند . آن چه خریده‌اند، عبارتند از:
پیراهنی برای عروسی به قیمت هفت درهم، یک روسری به ارزش یک درهم، یک حوله، تختی از چوب و برگ‌های درخت‌خرما، دو تا تشک کتانی; یکی پر از پشم و یکی دیگر پر از برگ‌های نرم درخت‌خرما، چهار تا بالش، یک تکه حصیر، یک جفت‌سنگ آسیای دستی، یک پرده، یک مشک آب، یک کاسه چوبی، یک ظرف پوستی، یک سبو، چند کوزه، دو تا بازوبند و یک ظرف مسی .
پیامبر جهیزیه را می‌نگرد و بی‌اختیار اشک از چشمانش سرازیر می‌شود و می‌گوید:
«خدایا! زندگی را بر گروهی که بیشتر لوازمشان ساده و سفالی است، مبارک گردان‌» . (1)

پی نوشت ها:
1 . بحارالانوار، ج‌43، ص‌125 - 134; به نقل از کشف الغمة .

منبع : سايت راسخون

امام جواد (علیه السلام) از نگاه دیگران

شخصیت والای علمی- اخلاقی امام جواد علیه السلام در نگاه خلفاء، دانشمندان، نویسندگان و تاریخ نگاران غیر شیعه؛ سندی گویا بر جایگاه رفیع این امام همام در بین مسلمانان می باشد. گویند هر گاه خواستی فردی را بشناسی؛ ببین که مخالفانش چه کسانی هستند و در مورد ایشان چه می گویند؟ ضمن عرض تسليت به مناسبت شهادت اين امام عزيز (ع) و برای شناخت بیشتر ايشان به مواردی از سخنان عالمان اهل تسنن در مورد آن حضرت (ع) اشاره مي نماییم.

مامون عباسی:

خلیفه مقتدر عباسی در پاسخ به اعتراض بزرگان بنی عباس در خصوص به تزویج درآوردن دخترش ” ام الفضل ” به امام جواد (ع) ، این امام همام را اعجوبه عصر خواند و گفت :

” قد اخترته لتفضیله علی كافة اهل الفضل فی العلم والفضل مع صغر سنه والاعجوبه فیه بذالك “؛ من بدان جهت وی را به دامادی خود برگزیدم كه با كمی سن در علم و فضیلت بر همه اهل زمان برتری دارد و در علم و دانش اعجوبه ای است. (1)

اسقف بزرگ مسیحی:

اسقف مسیحی پس از آگاهی یافتن از علم و دانش امام جواد (ع) در مسائل پزشكی گفت :

به نظر می رسد این شخص ” امام جواد (ع) ” پیامبری از نسل پیامبران است. (2)

سبط بن جوزی:

یوسف بن قزا اغلی بن عبدالله بغدادی مشهور به سبط بن جوزی پس از بیان تاریخ تولد و شهادت حضرت می نویسد :

كان علی منهاج ابیه فی العلم والتقی و الزهد والجود.

او در علم و تقوا، پرهیزکاری و سخاوت؛ چون پدر بزرگوارش “امام رضا (ع) ” و دنباله رو او بود. (3)

ابن ابی طلحه:

ابن ابی طلحه در كتاب مطالب السؤول فی المناقب آل الرسول درباره شخصیت امام جواد(ع) می نویسد: او گرچه صغیرالسن است ولی كبیرالقدر و رفیع الذكر می باشد. (4)

ابن صباغ مالكی:

علی بن محمد احمد مشهور به ” ابن صباغ ” فقیه مالكی و متوفای 855 در مكه پس از بیان گوشه ای از خصوصیات زندگی حضرت جواد(ع) ، می نویسد: آری چنین بود كرامات جلیل و مناقب او.

و در جای دیگر می افزاید: چه گوییم ما در جلالت و مقام امام جواد(ع) و فضیلت كمال و عصمت و جلال او ، حضرت در میان طبقات ائمه (ع) سنش كمتر از همه و قدر و شانش اعظم است .

او در اندك مدتی از عمر شریفش كراماتی بسیار و معجزاتی بی شمار از خود نشان داده و معارج و فضیلت كمال را طی كرده و از رشحات و تراوش دانش و بینش خود اثرها گذاشته و از نفحات و ریزش فضل كمالش بی اندازه و شمار فیوضاتی به عالم علم نثار فرموده ، چه با مجالس و محافلی كه متكلم به احكام گردیده و از مسائل، حلال و حرام را بیان نموده و زبان دشمنان و خصم بد فرجام را به منطق صحیح و گفتار ملیح خود الكن كرده و گاه ، بسیار انجمن و محفلی كه در صدر جلساء و راس خطبا و بلغاء قرار گرفته و در برابر خود تمامی فصحاء و علما و حكما را تحت الشعاع قرار داده است. (5)

صلاح الدین صفدی:

خلیل بن ابیك بن عبدالله، معروف به صلاح الدین صفدی، ادیب و مؤرخ نامدار اهل فلسطین كه در حدود دویست تصنیف از وی برجای مانده ، می نویسد:

محمد بن علی، همان جواد بن رضا (ع) بن الكاظم موسی بن الصادق جعفر رضی الله عنهم است . لقب او جواد، قانع و مرتضی است. وی از فرزندان اهل بیت نبوت است كه در سخاوت شهرت داشت تا جائی كه او را جواد(ع) ، نام نهاده اند، او یكی از امامان دوازده گانه است. (6)

ابن تیمیه:

ابن تیمیه می گوید: محمد فرزند علی ملقب به جواد از بزرگان و اعیان بنی هاشم است كه در سخاوت و بزرگواری شهرت تام دارد. (7)

یوسف بن اسماعیل نبهانی:

یوسف بن اسماعیل نبهانی حنفی ادیب و شاعر فلسطینی، متولد 1350 هجری كه از وی سیزده كتاب مهم بر جای مانده، می نویسد:

محمد جواد فرزند علی رضا (ع) از بزرگان امامان و چراغ هدایت امت و سادات اهل بیت (ع) است كه عبدالله شبراوی شافعی نیز از وی در كتاب خود ” الاتّحاف بجبّ الاشراف ” با ستایش و تكریم یاد كرده است. (8)

محمود بن وهیب بغدادی فنخی:

محمدالجواد (ع) فرزند علی بن الرضا (ع) است كنیه او مانند كنیه جدش محمد الباقر، ابو جعفراست رضی الله عنهما.

سه لقب وی جواد، قانع و مرتضی است كه مشهورترین آنها “جواد” است . رنگ پوست او سفید، قامتش معتدل و نقش انگشترش نعم المقدّرالله، و وارث علم پدر بود. (9)

علی جلال حسینی:

علی جلال حسینی دانشمند بزرگ مصری می نویسد:

محمدالجواد ابوجعفر دوم، فرزند علی (ع) در سال 195 هجری در مدینه دیده به جهان گشود. وی با وجود سن كم در علم و فضیلت سرآمد همه عالمان و اهل فضیلت زمان خویش بود. (10)

خیرالدین زركلی:

خیرالدین زركلی می نویسد: ابوجعفر جواد (ع) چون اجداد خویش مقام بلندی داشت . هوشمند و خوش بیان بود و استعداد نیرومند و اصیلی داشت. (11)

پی نوشت ها

1- بحارالانوار، ج50، ص75 / موسوعة الامام الجواد(ع)، ج1 ، صص360 و 363/ اعیان الشیعه ، ج3 ، ص 129.

2- المناقب لابن شهرآشوب ،ج4 ، ص389 / موسوعة الامام الجواد (ع) ،ج1 ، ص362.

3- تذكرة الخواص ، ص202 / الامام جواد (ع) ، ص72 .

4- كشف الغمه، ج2، ص186.

5- حلیة الابرار، ج 4، ص568 / الفصول المهه، ص266 / موسوعة الامام الجواد (ع) ، ج1 ، ص364 / سرور الفؤاد ابوالقاسم سحاب ، صص 40 و 41 .

6- الوافی بالوافیات، ص105 / الامام محمد الجواد (ع) ، ص73 .

7- منهاج السند، ص 127.

8 - جامع كرامات الاولیاء ،ج1 ، ص100.

9- جوهرة الكلام ، ص147 / الامام الجواد (ع) ، ص76 .

10- زندگانی امام جواد(ع)، ص200.

11- الامام محمد الجواد (ع) ، ص76 / زندگانی امام جواد (ع)، ص200.

منبع :سايت جامع فرهنگي مذهبي شهيد آويني

بزرگداشت میلاد حضرت معصومه (س) و روز دختر

در حسینیه حضرت موسی بن جعفر (ع)

اجرای برنامه دهه کرامت ،بزرگداشت میلاد حضرت معصومه (س) و روز دختر در حسینیه حضرت موسی بن جعفر (ع) شهرستان آران و بیدگل با حضور طلاب خواهر مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها) برگزار گردید.

مراسم بزرگداشت میلاد بانوی کرامت فاطمه معصومه س و روز دختر با همکاری مبلغان مدرسه علمیه و مرکز تخصصی حضرت زینب (س) در حسینیه موسی بن جعفر(ع) با حضور عموم بانوان برگزار شد.
در این مراسم خانم رشیدی استاد و مبلغ مدرسه علمیه حضرت زینب (س) با موضوع مقام و فضایل حضرت معصومه(س) و ویژگیهای دختر مسلمان به ایراد سخنرانی پرداخت .
ایشان ضمن بیان فضایل حضرت معصومه (س) به ذکر رهنمودهایی در خصوص دختران پرداخت:

- به دختر بودن خود ببالید .
- حیا را پاس بدارید.
- ازفرصت ها استفاده کنید .
- پوشش مناسب داشته باشيد.
- به کسب علم و دانش بپردازيد.
در این مراسم پس از اجرای مولودیه خوانی ، به قید قرعه ، به دخترانی که نامهای مبارک معصومه داشتند و نیز دختران و مادرانی که در مسابقه شرکت نمودند جوائزی اهدا شد.

بزرگداشت دهه کرامت در مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها آران وبیدگل

مراسم بزرگداشت دهه کرامت در مورخه94/5/28 در مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها) با حضور اساتید و کادر مدرسه برگزار گردید.

این مراسم با زیارت نامه حضرت زینب (سلام الله علیها) آغاز گردید .
در ادامه مدیر مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله عليها) به ایراد سخن پرداخت و متنی زیبا با ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﭘﺎﮎ ﺳﺮﺯﻣﯿن ایران بیان داشت:

ﺍﺭﺯﺵ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺒﺎﺩﺕ بر ميگزيند.
ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﯼ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﻗﯿﺎﺕ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﭘﺴﺮﺍﻥ، ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺑﯽ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻣﯽﺩﻫﺪ .
ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻻﯾﻖ ﺩﯾﺪﻥ ﺟﺴﻤﺶ ﭘﺎﮐﺶ ﻧﮑﺮﺩ.
ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﺳﺖ .

این جلسه با اهدای هدایا به دختران مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها) به پایان رسید.

تحول قلب؛ اذن دخول حرم ثامن‌الحجج(ع)

حضرت آيت الله العظمي بهجت (رحمه الله عليه) در خصوص زيارت امام رضا(ع) فرموده اند:

زیارت‌تان قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید. هنگامی که از حضرت رضا اذن دخول می‌طلبید و می‌گویید: «أأدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟» به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت(ع) به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء(ع) گریه است، اگر اشک آمد امام حسین(ع) اذن دخول داده‌اند و وارد شوید. اگر حال داشتید، به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به‌وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز، روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.

منبع :شبكه مجازي امام رضا عليه السلام

اهميت احترام به دختران

ای همه آسمان شده خیره‌ به هر نگاه تو
چشم رضا ستاره شد ، مانده کنارِ ماه تو
لشگرِ حوریان ببین ، برگِ خزانِ مقدمت
آمده‌ تا که بال خود ، فرش کند به راه تو

ضمن تبريك روز ولادت با سعادت كريمه اهل بيت (س)  و روز دختر به اهميت احترام به دختران اشاره كوچي مي كنيم.

در اسلام و قرآن احترام به دختر به عنوان يك ويژگي انساني مورد توجه و تأكيد قرارگرفته است. احترام به دختر مي بايست به گونه اي باشد كه در عمل خود را نشان دهد. از اين روست كه در آموزه هاي قرآني ، اين احترام به شكل عملي نشان داده مي شود و تنها در حرف و شعار بسنده نمي شود. احترام به شخص به معناي احترام به عقل و هوش اوست و اين كه از پيشنهادها و آرا و نظريات وي استفاده شود.

در داستاني كه قرآن درباره دختران شعيب گزارش مي كند، شيوه درست برخورد با دختران به روشني تبيين مي گردد و احترام واقعي و عملي نشان داده مي شود. حضرت شعيب(ع) هنگامي كه با پيشنهاد به كارگيري حضرت موسي(ع) به دليل قدرت بدني و امانت از سوي دختران رو به رو مي شود، آن را مي پذيرد و نشان مي دهد كه مشاوره با دختران و زنان هنگامي كه با دليل و برهان همراه باشد نه تنها نادرست نيست بلكه امري درست و راست مي باشد. دختران شعيب(ع) به جهت تيزهوشي دريافته بودند كه حضرت موسي(ع) شخصي افزون بر قدرت و قوت بدني كه در مواجه با ديگر چوپانان و آب دهي به گوسفندان نشان داده بود، داراي رفتاري درست مي باشد و فردي امين مي باشد. آنان در يك گفت وگوي كوتاه و برخوردي ساده دريافته بودند كه حضرت موسي(ع) انساني امين مي باشد. (قصص آيات 62تا 92)
از ديگر مواردي كه مي توان به آن براي وجوب احترام به دختران تمسك كرد، آياتي است كه در بيان حقوق دختران وارد شده است. در اين آيات بر لزوم حمايت از دختران يتيم و حقوق ايشان تأكيد شده است (نساء آيه721) و حتي در آيات 85و 59 سوره نحل به دفاع از شخصيت و حقوق دختران پرداخته و به شدت كساني كه از شنيدن دختردار شدن خويش چهره كبود و دگرگون مي سازند را سرزنش مي كند كه اين چگونه رفتاري زشت و زننده اي است كه در پيش مي گيرند؟ دختران همانند پسران هستند و از نظر خداوند تفاوتي در ميان ايشان نيست. بنابراين نبايد از شنيدن دخترداري رو سياه كنند و خشمناك گردند و از مردم به جهت اين خبر بگريزد و متواري شود و با خود انديشد كه آيا با خواري او را نگه دارد و يا زنده در گور و خاك كند؟ اين چه حكم و انديشه زشت و ناپسندي است؟
خداوند در آيات 8تا 41 سوره تكوير رفتار زشت اعراب جاهلي را به نقد مي كشد و از اين كه خود را صاحب جان دختران مي شمارند و به خود حق مي دهند كه آنان را بكشند و زنده به گور كنند مورد سرزنش قرارمي دهد و مي پرسد كه جان دختران و حق حيات دختران از آن خداست كه ايشان را آفريده و جان داده است و كسي را نرسد كه اين حق را از ايشان سلب كند و جانشان را بگيرد. آن گاه مي پرسد كه اين دختران را به چه گناهي مي كشند؟ در حقيقت از نگاه قرآن دختر بودن با پسر بودن يكي است و ويژگي دختري موجب نمي شود كه مستحق مرگ شود. اين در حالي است كه اعراب براي دختران و زنان حق حياتي قايل نبوده اند و خداوند با چنين سرزنش و سخنان عتاب آميز مي كوشد تا جايگاه دختران را در نظام آفرينش تثبيت كند و زمينه هاي احترام و بزرگداشت دختران را فراهم آورد.

منبع :مقاله «فرزند دختر از منظر قرآن»،بشري بهشتي

زیارت حضرت معصومه (س)معادل زیارت حضرت فاطمه زهرا(س)

میلاد بانوی قدسیه مطهره، فاطمه معصومه (علیهاالسلام) که بارگاه نورانی ‏اش محل دایمی نزول فرشتگان بر زمین و دروازه بهشت است ، خجسته باد.

مرحوم آیت‌الله سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر آیت‌الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشى نجفی (ره) بسیار علاقه‌‌مند بود که محل قبر شریف حضرت فاطمه زهرا (س) را به دست آورد.

ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت امام صادق (ع) مشرّف شد.

امام به ایشان فرمودند: «عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَیت» یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن.

ایشان به گمان اینکه منظور امام، حضرت فاطمه زهرا (س) است، عرض کرد: قربانت گردم، من این ختم قرآن را براى دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زیارتش مشرّف شوم.

امام فرمود: منظور من، قبر شریف حضرت معصومه (س) در قم است.

سپس افزود: به دلیل مصالحى ، خداوند مى‌خواهد محل قبر شریف حضرت فاطمه زهرا (س) پنهان بماند؛ از این رو قبر حضرت معصومه را تجلّى‌گاه قبر شریف حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتى براى آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه سلام‌الله علیها داده است.

مرحوم آیت‌الله مرعشى نجفى هنگامى که از خواب برخاست، تصمیم گرفت به قصد زیارت حضرت معصومه (س) رهسپار ایران شود و بى‌درنگ همراه خانواده‌اش نجف اشرف را به قصد زیارت کریمه اهل‌بیت (س) ترک کرد.

آیت الله مرعشی نجفی سالهای طولانی اولین زائر حرم حضرت معصومه (س) بود.

همچنین مرحوم آیت‌الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی در مدت 60 سالی که در شهر قم اقامت داشت، سحرها اولین زائر حضرت معصومه بود. ایشان در طول سال ـ چه شب‌های سرد زمستان و چه شب‌های گرم تابستان قم ـ قبل از اذان صبح در پشت حرم به انتظار می‌ایستاد تا پس از باز شدن درها اولین زائر حضرت باشد.

منبع :كريمه طاهره اهل بيت

راه بهشتى شدن از منظر امام صادق (عليه السلام)

صادق که اساس دین ازاو شد معمور
بودند ملایک پی امرش مامور
آخر ز جفا، ناصر احکام خدا
مسموم شد از ظلم و جفای منصور

ضمن عرض تسليت به مناست شهادت پيشواي ششم شيعيان ،به سه راه بهشتي شدن از منظر آن حضرت اشاره مي گردد.

حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام) سه راه را فرا روى جويندگان بهشت قرارداده است:

1- پيروى از ائمه عليهم السلام .

2- برائت از دشمنان.

3- سخن گفتن آگاهانه و سكوت هنگام نا آگاهى.

«فكل من قصدنا و تولانا و لم يوال عدونا و قال ما يعلم و سكت‏ عما لايعلم او اشكل عليه فهو فى‏ الجنه‏»

هر كس جويا و پيرو ما باشد و از دشمنان ما پيروى نكند و چيزى‏ كه مى‏ داند، بگويد و از آن‏چه كه نمى‏ داند يا بر او مشكل (مشتبه)است، سكوت كند، در بهشت است.

منبع : سايت شهيد آويني

خود را در محضر آقا بدانيم

«چنانچه در اتاقي دربسته باشيم و بدانيم که قدرت بزرگي پشت در ايستاده و سخنان ما عليه يا لَه خود را مي شنود و ضبط مي نمايد و به موقع عليه ما به اجرا مي گذارد، چقدر حال ما فرق مي کند و مواظب سخنان خود مي شويم، با اين که آن ها را نمي بينيم، ولي علم داريم و مي دانيم که پشت در هستند؟

پس چرا حال ما نسبت به امام زمان(عج) چنين نيست در انجام آنچه بر له يا عليه اوست؟

لازم نيست که انسان در پي اين باشد که به خدمت حضرت ولي عصر(عج) تشرف حاصل کند، بلکه شايد خواندن دو رکعت نماز توسل به ائمه براي او بهتر از تشرف باشد؛ زيرا آن حضرت مي بيند و مي شنود.»

کتاب «در محضر بهجت»، جلد ۲، صفحه ۲۵.

سخنان رهبر معظم انقلاب در جمع سفرای کشورهای اسلامی در روز عید فطر

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح دیروز (شنبه) در دیدار جمعی از مسئولان کشور، سفرای کشورهای اسلامی و قشرهای مختلف مردم، وحدت و یکپارچگی را نسخه شفابخش دنیای اسلام خواندند و با تأکید بر اینکه جنگ های مذهبی و طائفه ای کنونی در منطقه با هدف منصرف کردن ذهن ملتهای مسلمان از رژیم صهیونیستی، طراحی و تحمیل شده است گفتند: سیاستهای جمهوری اسلامی ایران در منطقه کاملاً در نقطه مقابل سیاستهای استکبار و در رأس آن امریکا قرار دارد و ایران به هیچ وجه به آمریکا اعتماد ندارد زیرا سیاستمداران آمریکایی در کمال بی صداقتی و بی انصافی هستند. ایشان با تبریک عید سعید فطر، به شرایط تأسف بار دنیای اسلام و نبود وحدت و یکپارچگی اشاره کردند و افزودند: تفرقه و اختلافات کنونی در منطقه، غیرطبیعی و تحمیلی است و علما، روشنفکران، مسئولان دولتها، سیاستمداران، و زبدگان و نخبگان دنیای اسلام باید متوجه دست خائنان امت اسلامی در این تفرقه ها و اختلاف ها باشند.

رهبر انقلاب اسلامی درخصوص چرائی غیرطبیعی بودن این اختلافها، به سابقه طولانی همزیستی مسالمت آمیز شیعه و سنی در کشورهای منطقه اشاره و خاطرنشان کردند: اگر امت اسلامی یکپارچه بود و بر مشترکات خود تأکید می کرد، قطعاً در سپهر سیاست جهانی یک قدرت منحصر بفرد بود؛ اما قدرتهای بزرگ برای حفظ منافع خود و حفظ رژیم صهیونیستی، این اختلاف ها را به امت اسلامی تحمیل کرده اند. حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به تنفر موجود در میان مسلمانان نسبت به رژیم صهیونیستی با وجود گرایش برخی افراد در دولتهای اسلامی به این رژیم نامشروع گفتند: قدرتهای استکباری با همکاری افراد ناباب در برخی دولتهای اسلامی، برای منصرف کردن ذهن ملتهای اسلامی از رژیم صهیونیستی، جنگ های مذهبی را طراحی و سازمانهای جنایتکاری همچون القاعده و داعش را راه اندازی کردند. ایشان با یادآوری اعتراف برخی مقامات امریکایی درخصوص نقش دولت امریکا در راه اندازی و گسترش داعش، تشکیل ائتلاف ضد داعش را غیرقابل باور خواندند و تأکید کردند: سیاست قدرتهای استکباری در منطقه آشکارا خائنانه است و همه باید متوجه این موضوع باشند.

رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه سیاست جمهوری اسلامی ایران در منطقه نقطه مقابل سیاست استکبار است، به موضوع عراق اشاره کردند و گفتند: سیاست استکبار در عراق، سرنگونی دولت برآمده از رأی مردم، ایجاد درگیری میان شیعه و سنی و در نهایت تجزیه عراق است اما سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال عراق، حمایت و تقویت دولت برآمده از انتخابات، ایستادگی در مقابل عوامل جنگ داخلی و اختلاف و حفظ تمامیت ارضی عراق است. حضرت آیت الله خامنه ای درخصوص سوریه هم خاطرنشان کردند: سیاست استکبار در سوریه تحمیل اراده ای خارج از اراده ملت و سرنگونی دولتی است که قاطع و صریح در مقابل رژیم صهیونیستی ایستاده است اما جمهوری اسلامی ایران، دولتی را که شعار و هدف و نیت آن ایستادگی در مقابل صهیونیستها است، برای دنیای اسلام مغتنم می داند.

ایشان تأکید کردند: جمهوری اسلامی ایران در مسائل منطقه همچون عراق، سوریه، یمن، لبنان و بحرین بدنبال منافع شخصی خود نیست بلکه معتقد است، تصمیم گیر اصلی در این کشورها، ملتها هستند و دیگران حق دخالت و تصمیم گیری ندارند. رهبر انقلاب اسلامی به تقابل سیاست استکبار و سیاست نظام اسلامی در قبال لبنان نیز اشاره کردند و افزودند: نظام استکبار و در رأس آن امریکا، سالها در قبال اشغال بخشی عمده ای از خاک لبنان بوسیله رژیم غاصب صهیونیستی سکوت همراه با رضایت اختیار کرده بود اما به محض آنکه یک گروه مقاومتِ مؤمن و فداکار که از شریف ترین گروههای دفاع ملی در سطح جهان است، در مقابل اشغالگران صهیونیست ایستاد و آنها را از خاک لبنان بیرون کرد، این گروه را تروریست خواند و به دنبال نابودی آن نیز است.

حضرت آیت الله خامنه ای با تأکید بر اینکه علت حمایت جمهوری اسلامی ایران از مقاومت لبنان، شجاعت و فداکاری و ایستادگی واقعی آنان در مقابل متجاوزان است، گفتند: امریکاییها مقاومت لبنان را تروریست می خوانند و ایران را به دلیل حمایت از حزب الله لبنان، حامی تروریست می داند در حالیکه ترویست واقعی خود آمریکاییها هستند که داعش را ایجاد کرده اند و از صهیونیست های خبیث نیز حمایت می کنند و باید برای حمایت از تروریسم محاکمه شوند. رهبر انقلاب اسلامی به موضوع یمن و تقابل سیاستهای استکبار و سیاست نظام اسلامی ایران نیز اشاره کردند و افزودند: در یمن، امریکا از رئیس جمهوری که برای ایجاد خلاء سیاسی در حساس ترین شرایط استعفا و از کشورش فرار و از یک کشور دیگر درخواست حمله به مردمش را کرد و از کشتار مردم بیگناه و کودکان یمن، حمایت می کند و با مستبدترین رژیم ها که به ملت خود اجازه شنیدن نام انتخابات را نمی دهند، دست دوستی می دهد و در عین حال جمهوری اسلامی ایران را که از صدر تا ذیل آن با انتخابات عجین است، نظام مستبد می خواند!

حضرت آیت الله خامنه ای تأکید کردند: سیاستمداران امریکایی در نهایت بی انصافی سخن می گویند و واقعیات واضح را با کمال وقاحت انکار می کنند. ایشان خاطرنشان کردند: اینکه گفته می شود به امریکاییها نمی توان اعتماد کرد به خاطر همین است زیرا آنها هیچ صداقتی ندارند. رهبر انقلاب اسلامی افزودند: در همین آزمایش دشوار مذاکرات هسته ای که رئیس جمهور و دست اندرکاران دیگر زحمت کشیدند، بارها شاهد بی صداقتی امریکایی ها بودیم که خوشبختانه مسئولان با آنها مقابله کردند و در مواردی برخوردهای انقلابی انجام دادند که حالا باید ببینیم سرانجام این موضوع چگونه خواهد شد.

حضرت آیت الله خامنه ای با تأکید بر اینکه نسخه راه حل مشکلات دنیای اسلام و همچنین هریک از کشورهای اسلامی بطور جداگانه، حفظ وحدت و یکپارچگی است، خاطرنشان کردند: ملت ایران نیز باید متحد باشد و قضایای هسته ای نباید زمینه ساز دو دستگی در کشور شود زیرا موضوع هسته ای بوسیله مسئولان مربوطه خود در حال پیگیری است و مسئولان بدنبال منافع ملی هستند. ایشان با اشاره به تلاش گسترده رسانه های بیگانه برای ایجاد اختلاف و دو دستگی در کشور، تأکید کردند: تنها راه مقابله با این تلاشها، تقوای عمومی و ملی و مصونیت سازی درونی با افزایش اقتدار داخلی از طریق تقویت ایمان، علم و صنعت و فرهنگ است.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری

با يك نگاه عيد فطر را ميشود عيد اجتماع امت اسلامى و انسجام امت اسلامى به حساب آورد. علت هم اين است كه در طول ماه رمضان دلها نورانى و رقيق شده است و عوامل شيطانى اختلاف در وجود انسانها ضعيف شده است. عيد فطر هم در واقع رجوع به فطرت است. فطرت انسان گرايش به خداى متعال و به توحيد و به مركز واحدِ متعالى‌اى است كه همه‌ى انگيزه‌هاى انسانها، همه‌ى احساسات انسانها در آنجا ميتوانند مجتمع شوند و كنار هم قرار گيرند.

نماز عيد فطر هم مظهرى از همين وحدت در هر نقطه‌اى از نقاط دنياى اسلام است. لذا در اين دعائى كه ما در قنوت مي خوانيم؛ «الّذى جعلته للمسلمين عيدا و لمحمّد (صلّى اللَّه عليه و اله) ذخرا و شرفا و كرامتا و مزيدا»؛ براى وجود مقدس نبى اكرم اين عيد يك ذخيره است، وسيله‌ى شرف است، وسيله‌ى كرامت و ازدياد مقام عالىِ متعالىِ آن وجود مقدس است. كِى اين خصوصيات حاصل ميشود؟ آن وقتى كه اين عيد، عيد آشتى‌كنان دلهاى مسلمانان با يكديگر باشد. هم در ابعاد ملى اين حرف صادق است، هم در ابعاد وسيع امت اسلامى اين حرف صادق است. در ابعاد ملى همچنانيكه ملت بزرگ ما در طول ساليان پس از انقلاب تا امروز تجربه كرده است، اتحاد و اتفاق كلمه، وسيله‌ى عزت اوست، وسيله‌ى قدرت اوست.

‌منبع:

بيانات مقام معظم رهبری در ديدار كارگزاران نظام در روز عيد سعید فطر - 1387/07/21

اعمال شب و روز عید سعید فطر

*اعمال شب عید فطر

شب اوّل شوال از جمله لیالى شریفه است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیاى آن احادیث بسیار وارد شده و روایت شده است که آن شب کمتر از شب قدر نیست و از براى آن چند عمل است:

اول، غسل هنگامی که آفتاب غروب کند.

دوم، احیاء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤال از حقّ تعالى و بیتوته در مسجد

سوم، بعد از نماز مغرب و عشاء و نماز صبح و عقب نماز عید، دعای وارد شده را بخواند.

*اعمال روز اول شوال

-تکبیر، بعد از نماز صبح و نماز عید فطر خوانده شود: «اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللهُ أَکْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ الْحَمْدُلِلَّهِ عَلَی مَا هَدَانَا وَلَهُ الشُّکْرُ عَلَی مَا أَوْلانَا».

- پیش از نماز عید، زکات فطره را جدا سازد؛ اگر دسترسی به مستحق دارد بپردازد، والا کنار بگذارد، برای هر نفر یک صاع (حدود سه کیلو) از گندم یا مواد غذایی دیگر که در آن شهر غذای غالب مردم محسوب می‌شود.

باید توجه داشت که زکات فطره واجب مؤکد است و شرط قبولی روزه ماه رمضان است و خداوند نیز در قرآن آن را مقدم بر نماز (عید) شمرده است و می‌فرماید: «قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّی وَ ذَکَر اسمَ رَبّهِ فَضَلی»، به یقین آن کس که زکات دهد و یاد پروردگارش را کند، سپس نماز بخواند، رستگار است.

- غسل کردن است و وقت آن به فرموده شیخ طوسی بعد از طلوع فجر تا زمان به جا آوردن نماز عید است.

قبل از غسل این دعا را بخواند: «اللَّهُمَّ إِیمَانا بِکَ وَتَصْدِیقا بِکِتَابِکَ وَاتِّبَاعَ سُنَّةِ نَبِیکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ»، آن‌گاه «بسم الله» بگوید و غسل کند، پس از پایان غسل بگوید: «اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ کَفَّارَةً لِذُنُوبِی وَطَهِّرْ دِینِی اللَّهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّی الدَّنَسَ».

- شیخ طوسی تاکید می‌کند که در این روز نیکوترین لباس‌ها پوشیده شود و انسان خود را معطر سازد و با وقار به سمت مصلای عید حرکت کند.

-پیش از نماز عید، در ابتدای روز افطار کند و بهتر آن است که افطارش با خرما باشد. «شیخ مفید» فرموده است: مستحب است مقدار کمی از تربت سیدالشهدا، امام حسین(ع) را تناول کند که شفای هر دردی است.

- پس از طلوع آفتاب برای نماز عید حرکت کند، همان‌گونه که از رسول خدا(ص) نقل شده است و دعاهایی را که از طریق معصومین(ع) وارد شده است، بخواند؛ از جمله آنکه امام باقر(ع) فرمود: در عید فطر و عید قربان و جمعه وقتی که برای رفتن به نماز مهیا شدی، این دعا را بخوان: «اللَّهُمَّ مَنْ تَهَیأَ فِی هَذَا الْیوْمِ أَوْ تَعَبَّأَ أَوْ أَعَدَّ وَاسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَی مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَنَوَافِلِهِ وَفَوَاضِلِهِ وَعَطَایاهُ فَإِنَّ إِلَیکَ یا سَیدِی تَهْیئَتِی وَتَعْبِئَتِی وَإِعْدَادِی وَاسْتِعْدَادِی رَجَاءَ رِفْدِکَ وَجَوَائِزِکَ وَنَوَافِلِکَ وَفَوَاضِلِکَ وَ فَضَائِلِکَ وَعَطَایاکَ وَقَدْ غَدَوْتُ إِلَی عِیدٍ مِنْ أَعْیادِ أُمَّةِ نَبِیکَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ وَعَلَی آلِهِ وَلَمْ أَفِدْ إِلَیکَ الْیوْمَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ أَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ وَلا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ أَمَّلْتُهُ وَلَکِنْ أَتَیتُکَ خَاضِعا مُقِرّا بِذُنُوبِی وَإِسَاءَتِی إِلَی نَفْسِی فَیا عَظِیمُ یا عَظِیمُ یا عَظِیمُ اغْفِرْ لِی الْعَظِیمَ مِنْ ذُنُوبِی فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ إِلا أَنْتَ یا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»

- خواندن نماز عید در زمان ما مستحب است و آن دو رکعت است؛ در رکعت اول سوره «حمد» و سوره «اعلی» (یا هر سوره دیگری که مایل باشد) بخواند و بعد از آن پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیر این قنوت را بخواند: «اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ‏ أَهْلَ الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ وَأَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَأَهْلَ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ وَأَهْلَ التَّقْوَی وَ الْمَغْفِرَةِ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا الْیوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیدا وَلِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهِ عَلَیهِ وَآلِهِ ذُخْرا وَشَرَفا وَمَزِیدا أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُدْخِلَنِی فِی کُلِّ خَیرٍ أَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّدا وَآلَ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّدا وَآلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیهِ وَعَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیرَ مَا سَأَلَکَ مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ وَأَعُوذُ بِکَ فِیهِ مِمَّا اسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ».

سپس تکبیر ششم را بگوید و به رکوع برود و بعد از رکوع و سجده، برخیزد و رکعت دوم را شروع کند؛ در رکعت دوم، بعد از سوره «حمد»، سوره «شمس» یا سوره دیگری را بخواند؛ آن‌ گاه چهار تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیر همان قنوت را بخواند، سپس تکبیر پنجم را بگوید و به رکوع و سجود برود و نماز را تمام کند. بعد از نماز، تسبیحات حضرت زهرا(س) را بگوید و آنگاه دعاهایی که نقل شده است را بخواند که یکی از آن‌ها دعای چهل و ششم «صحیفه سجادیه» است، مستحب است نماز عید، زیر آسمان باشد و بعد از نماز برای دیگر مؤمنان جهت قبولی اعمال دعا کند.

- دعای ندبه را بخواند، مرحوم محدث قمی می‌‌گوید: به فرموده سید بن‌ طاووس پس از دعا به سجده برود و بگوید: «أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ حَرُّهَا لا یطْفَی وَجَدِیدُهَا لا یبْلَی وَعَطْشَانُهَا لا یرْوَی»، پس گونه راست را بر زمین گذارد و بگوید: «إِلَهِی لا تُقَلِّبْ وَجْهِی فِی النَّارِ بَعْدَ سُجُودِی وَ تَعْفِیرِی لَکَ بِغَیرِ مَنٍّ مِنِّی عَلَیکَ بَلْ لَکَ الْمَنُّ عَلَی»، سپس گونه چپ را بر زمین‏ گذارد و بگوید: «ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ» آن‌گاه به حال سجده برگردد و بگوید: «إِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یا کَرِیمُ»، پس صد مرتبه بگوید: «الْعَفْوَ الْعَفْوَ».

شب بود و اشک بود و …

شهادت مولای متقیان علی(علیه السلام) تسلیت باد.

شب بود و اشک بود و علی بود و چاه بود
فریاد بی‌صدا، غم دل بود و آه بود

دیگر پس از شهادت زهرا به چشم او
صبح سفید هم‌چو دل شب سیاه بود

دانی چرا جبین علی را شکافتند؟
زیرا به چشم کوفه عدالت گناه بود

خونش نصیب دامن محراب کوفه شد
آن رهبری که کعبه بر او زادگاه بود

یک عمر از رعیت خود هم ستم کشید
اشک شبش به غربت روزش گواه بود

دستش برای مردم دنیا نمک نداشت
عدلش به چشم بی‌نگهان اشتباه بود

هم‌صحبتی نداشت که در نیمه‌های شب
حرفش به چاه بود و نگاهش به ماه بود

مولا پس از شهادت زهرا غریب شد
زهرا نه یار او که بر او یک سپاه بود

وقتی که از محاسن او می‌چکید خون
عباس را به صورت بابا نگاه بود

«میثم!» هزار حیف که پوشیده شد ز خون
رویـی کـه بهـر گمشـدگان شمـع راه بود

***استاد سازگار***

اعمال شب بیست و یکم

اعمال شب‌های قدر بر دو نوع است:

اعمالی که در هر سه شب انجام می‌ شود و به اعمال مشترک معروف است و اعمالی که مخصوص هر یک از شب‌های مبارک نوزدهم، بیست و یکم و بیست ‌و سوم است.

اعمال مشترک شبهای قدر

1- غسل کردن که بهتر است مقارن غروب آفتاب غسل کرده و نماز عشا با غسل خوانده شود.

2- خواندن 2 رکعت نماز که در هر رکعت بعد از حمد، 7 مرتبه سوره‌ توحید را خوانده و بعد از نماز 70 مرتبه گفته شود: اَستَغفُرِاللهَ وَ اَتوبُ اِلَیهِ.

3- قرآن به سر گرفتن و خدا را به 14 معصوم(ع) سوگند دادن.

4- زیارت امام حسین(ع) .

5- احیا داشتن (بیدار ماندن و عبادت کردن) در این شب‌ها. در روایات بسیاری از پیامبر(ص) و معصومین(ع) نقل شده است هر کس شب قدر را احیا کند، گناهان او آمرزیده شود.

6- فضیلت و پاداش بسیار دارد که 100 رکعت نماز خوانده شود و بهتر است که در هر رکعت بعد از سوره‌ مبارک حمد، 10 مرتبه سوره‌ توحید خوانده شود.

7- دعایی از امام زین العابدین (ع) که در مفاتیح الجنان آمده است . اللهم انی امسیت لک عبداً…

8- قرائت دعای جوشن کبیر.

9- طلب آمرزش از خدای متعال و درخواست از خدا جهت نیازهای دنیا و آخرت .

10- ذکر گفتن و صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام.

در این شب‌های مبارک، اعمال زیر نیز سفارش شده است:

1) خواندن 2 رکعت نماز برای سلامتی امام زمان(عج) و تعجیل در ظهور آن حضرت

2) خواندن 2 رکعت نماز برای شادی روح همه‌ درگذشتگان و اسیران خاک و 25 بار گفتن ذکر “اللهم اغفرلی لجمیع المومنین و المومنات و المسلمین و المسلمات”

3) خواندن 2 رکعت نماز تقدیم به اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) و خواندن دعای توسل

4) خواندن 2 رکعت نماز حضرت زهرا(سلام الله علیها): در رکعت اول بعد از حمد 100 مرتبه سوره قدر و در رکعت دوم بعد از حمد 100مرتبه سوره توحید

5) خواندن سوره‌های مبارک دخان و قدر

اعمال مخصوص شب بیست و یکم

1- دعای اللهم صل علی محمد وال محمد و اقسم لی حلما یسد عنی باب الجهل … .

2- لعن بر قاتل امیرالمومنین. صد بار ذکر “اللهم العن قتلة امیرالمومنین”

3- زیارت امام علی علیه السلام .

چرا این شب ها به “قدر” نامگذاری شده؟

حجت‌الاسلام فرید میر‌لوحی کارشناس و پژوهشگر مذهبی در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران گفت: شب قدر مهمترین شب سال است که در واقع ظرفیت افعالی که در این شب انجام می‌شود و نگاهی که خدای متعال به آن اعمال دارد، چندین هزار برابر در نزد خدای متعال ثبت می‌شود.

وی در خصوص علت نامگذاری های شب های نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم رمضان به نام قدر اظهار داشت: طبق دیدگاه قرآن و روایات در این شب‌ها مقدرات انسان تصویب می‌شود یعنی در شب نوزدهم مقدرات نوشته و در شب بیست و یکم محکم و قطعی می‌شود و در شب بیست و سوم تنفیذ می‌شود و در مرحله اجرا قرار می‌گیرد.

حجت الاسلام میرلوحی افزود: یادمان باشد که بدون شک ما در ید سلطه‌ی خدای متعال هستیم و او تقدیر ما را به واسطه‌ی علم ازلی و ابدی خود نوشته است.

این کارشناس و پژوهشگر مذهبی تصریح کرد: فضل‌بن شاذان از امام رضا (ع) این سؤال را می‌پرسد که چرا نام این لیالی را قدر گذاشته‌اند؟ امام رضا (ع) در پاسخ به تفسیر و توضیح آیه 3 سوره دخان “إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ” می‌پردازد و بیان می‌دارند آن چیزی که در سال آتی اتفاق می‌افتد از خوبی و بدی، ضرری که به ما می‌رسد و نفعی که به ما می‌رسد، اجل و مرگ افراد در آن شب مشخص می‌شود. (وسایل الشیعه، جلد 10 ص242)

وی ادامه داد: حال که خداوند متعال با علم ازلی و ابدی خودش مقدرات بشر را به نگارش در آورده، علت پیدایش لیالی قدر چیست؟ خدای متعال قضا و قدری را که برای ما نوشته به واسطه‌ی دعا و استغاثه به درگاهش تغییر می‌دهد و عوض می‌کند. دعا وسیله‌ی فوق‌العاده‌ای است که این اجازه را دارد که بتواند تقدیر ما را عوض کند.

حجت الاسلام میرلوحی خاطر نشان کرد: این همان مسأله مهمی است که علمای ما تحت عنوان «بداع» از آن بحث می‌کنند، البته بدان معنا نیست که کسی یا قدرتی ماورای قدرت الهی بخواهد تقدیر را عوض بکند، نه خود خدای متعال در سنت‌هایش هست که به واسطه‌ی دعا اجازه می دهد تقدیر ما عوض شود، پس این مسأله بیانگر راز‌دار بودن، سری بودن و عمیق بودن شب قدر برای عموم انسان‌هاست.

منبع : باشگاه خبرنگاران

رمضان ماه دلدادگی

سلام به رمضان

میشه بوی رمضان رو که تمام فضای دل رو پر کرده رو استشمام کرد یک قدم …یک پله…. با اخلاص برداریم مثل بنده های مخلصش به رمضان واقعی برسیم.

قربون این خدا برم دوباره این فرصت رو برای بنده هاش به وجود آورد تا کاسه های گدائیشون رو به طرفش دراز کنند

خدائی خیلی مهربونه کاش یه ذره قدر بدونیم

خدایا ، صد هزار مرتبه شکرت که این فرصت دوباره رو دادی که با تمام وجود صدات کنیم خیلی ها اسیر خاک شدند و دیگه این لحظه ها رو درک نمی کنند . خدا به ما توفیق درک لحظه لحظشو بده ، توفیق درک شب قدر رو

بذار شب قدر امسال با همه سالها فرق کنه …

الهی!

توفیق ده رمضان امسال نامهای زیبات از همه وجودم برخیزه…

فرصت ده رمضان امسال شب قدر را قدر بدانم و درک کنم …

توفیق ده وقت سحر لحظه دلدادگیم باشد…

از لحظه سحر تا افطار تنها ذکرم برای تو باشد لحظه اخر غرق در وجودت شوم…

عید فطر با تمام وجود حس کنم که 11 ماه باقی مانده را هم رمضان خواهم دانست…

خدایا! کمکم کن ماه رمضان امسال برای من هم ماه رمضان باشد و 11 ماه باقی مانده رمضانی بمانم…

خدایا خوبات که جای خود رو دارند ، این بدا هستند که محتاج یک نگاه مهربون تو هستند،

پس به حق خودت دریغ نکن…

جمعه یعنی…

جمعه يعني شوق،يعني انتظار* جمـعــه يعنـي طاق ابروي نـگار

جــمـعه يـعنـي غـروب غصه دار* جمعه يعني مهدي چشم انتظار

جمـعه هــا بر ما دعا دارد حبيب* در قــنــوتش ياد ما دارد حبـيــب

كـاش روزي بـه دست دلـبـــــرم* ســـايه پـرچم بيفــتـد بــر سرم

اللهم عجل لولیک الفرج مولانا صاحب الزمان

میلاد کریم اهل بیت (علیه السلام)

ولادت با سعادت دوم امام شیعیان ، امام حسن مجتبی (علیه السلام) بر تمامی مسلمین جهان مبارک باد.

از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
آن قدر فرشته به زمین آمده انگار
در کل سماوات نمانده است مقیمی
گل های بهشتی است به دستان ملایک
در شهر از این واقعه پیچیده شمیمی
از طایفه ی نور خودش نور علی نور
با نور رسیده است کریمی به کریمی
او آمده تا دل ببرد با دو سه لبخند
در بین زمین باب کند لحن صمیمی
او آمده دستی بکشد از سر لطفش
تا پاک کند از سرمان گرد یتیمی
چه خوب و چه بد پیش حسن فرق نداری
در لقمه ای از سفره ی او نیز سهیمی
شرمنده ی آقای کریمان که ندارد
جز سنگ نشان و دو وجب خاک حریمی

شاعر : امیر علی سلیمانی

دعوت از شما برای بزرگترین میهمانی

یک سوال :

اگر روزی دعوت نامه ای از سوی یکی از بزرگان و مشاهیر شهر، کشور و یا حتی جهان که مورد تأیید و قبول همگان است،به شما ارسال شده و شما را به میهمانی بزرگی دعوت کند که در صورت قبول دعوت و حضور شما در این مهمانی پست و سمت عالی به شما اعطا شود و علاوه بر آن، این سفر و مهمانی کمترین هزینه و خرجی برایتان نداشته و تمامی هزینه ها از قبل پرداخت شده باشد، در پا سخ به این دعوت نامه چه عکس العملی نشان خواهید داد؟

به اختصار حالاتی که در مواجهه با این دعوت نامه ممکن است رخ دهد را مرور می کنیم:

در وهله اول ممکن است فرد دچار شُک و شگفتی شود و باور آن برایش سخت باشد که از سوی چنین فردی به چنان میهمانی بزرگی دعوت شده است. در گام بعدی از فرط خوشحالی و ذوق ممکن است تمامی دوستان و آشنایان را از دعوت به این مجلس، مطلع سازد. بعد از آن لحظه شماری برای حضور در این میهمانی بزرگ آغاز می شود علاوه بر آن لاجرم فرد با خود خواهید اندیشید که چگونه می تواند در این مجلس از فرصت ها نهایت استفاده را ببرد تا در آخر به نتایج رضایت بخش تری نائل گردد و ….
حالات و بازخوردهای فرد بسته به شرایط و عوامل متعدد دیگری متفاوت خواهد بود ولی آنچه در این میان مسلم است این است که «هیچکس به میل باطنی خود این دعوت را رد نخواهد کرد» و با اشتیاق در این میهمانی حضور به عمل خواهد آورد. لذا میل درونی فرد بر شرکت در این مجلس است و اگر عاملی فرد را از حضور در این میهمانی باز می دارد میل و باطن درون او نیست بلکه علل و عوامل خارجی است مسائلی است که دست و پای او را در زندگی بسته است و بر این اساس قادر به پذیرفتن این میهمانی نیست.
امیدوارم توانسته باشید چنین دعوت نامه و میهمانی را در ذهنتان تصویر سازی کنید حال لحظه ای با خود میان این مهمانی و مهمانی که خداوند هر سال در ماه مبارک رمضان برگزار می کند مقایسه کنید و عکس العمل خویش را در مقابل دریافت این دعوت نامه مرور نمایید.
رمضان را ماه میهمانی خدا می نامند پیامبر اکرم صلوات الله علیه در توصیف این ماه می فرمایند: آن ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت شده اید و در آن از اهل کرامت خدا قرار داده شده اید. (مراقبات ماه مبارک رمضان، محمدی ری شهری) با این روایت خواهید دید پرسشی که در ابتدای این نوشتار مطرح نمودیم بی مورد نبود، تشبیهی میان میهمانی در این دیار گذرا و میهمانی خداوند متعال ترتیب دادیم.
پست و مقامی که در این مجلس دنیایی اعطا می شود خود دنیوی است و ماهیت اصلیش ناپایداری و زود گذری آن است، در حالی که در میهمانی خدا انسان می تواند به جایگاهی نائل آید که فرشته ها به حالش غبطه خورند و تا ابد پست و مقامش از آن خود بوده و نگران آن نیست که دیگری آن را از او تصاحب کند.

حال دعوت نامه ای از سوی خداوند متعال برای شما نیز ارسال شده، رفتن به این میهمانی کمترین هزینه ای برای شما نخواهد داشت و با پذیرفتن این دعوت نامه و حضور در مجلسی که خداوند ترتیب داده است، رتبه و مقام والایی نیز به شما اعطا خواهد شد، چه می کنید شما نیز این دعوت نامه را چون دعوت نامه پیشین می پذیرید و از دیدن آن خوشحال می شوید و یا اینکه با دیدن آن ابرو در هم می کشید؟ قضاوت را به خودتان می سپارم چرا که دعوت نامه از پیش ارسال شده است.
بیایید این دو میهمانی را با هم مقایسه کنیم، دعوتی که از سوی خداوند متعال صورت گرفته و شاید ما با دیدن دعوت نامه ترس و دلهره وجودمان را لبریز کرده و دعوتی که با دیدنش آب از دهانمان جاری می شود.
دعوت الهی، از سوی خداوندیست که خود خالق هستی است و برتر و والاتر از او نمی توانی بیابی بنابراین اگر بناست از کسی اطاعت کرده و به دعوت و میهمانی او مفتخر و شادمان باشی چه کسی بهتر از خدا؟ و چه بالندگی بهتر از حضور در مجلس او؟
میهمانی و دعوت این دنیا اگر بتوان کمالی را برای آن متصور شد مهمترین ویژگی و نقصش مدت زمان محدود آن است چرا که بالاخره طعم شیرین لذت آن پایان می پذیرد و شاید هیچ وقت دوباره تکرار نشود در حالی که لذت شیرین معنویت ماه مبارک رمضان تا پایان با انسان همراه خواهد بود.
اگر در میهمانی این دنیا از لذایذ بسیاری بهره مند شده و فراوان بر سفره ی رنگارنگ نشستیم نباید غافل شد که این رنگارنگی از سوی خداست و به قول شاعر، گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود.
رمضان را ماه میهمانی خدا می نامند پیامبر اکرم صلوات الله علیه در توصیف این ماه می فرمایند: آن ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت شده اید و در آن از اهل کرامت خدا قرار داده شده اید.(مراقبات ماه مبارک رمضان، محمدی ری شهری) با این روایت خواهید دید پرسشی که در ابتدای این نوشتار مطرح نمودیم بی مورد نبود، تشبیهی میان میهمانی در این دیار گذرا و میهمانی خداوند متعال ترتیب دادیم
پست و مقامی که در این مجلس دنیایی اعطا می شود خود دنیوی است و ماهیت اصلیش ناپایداری و زود گذری آن است، در حالی که در میهمانی خدا انسان می تواند به جایگاهی نائل آید که فرشته ها به حالش غبطه خورند و تا ابد پست و مقامش از آن خود بوده و نگران آن نیست که دیگری آن را از او تصاحب کند.
هر چند میان مجلس دنیوی و میهمانی الهی فرق بسیار است با این وجود به این اختصار بسنده می کنیم که عقلا را اشاره ای بس است. با این اوصاف چگونه است که با دیدن دعوت نامه خداوند برای میهمانی اش گاه غباری از غم و ترس و دلهره بر چهریمان می نشیند؟
پاسخ همان است که در بالا نیز بدان اشاره کردیم، گفته بودیم که «هیچکس به میل باطنی خود این دعوت را رد نخواهد کرد» شما نیز مطمئن باشید که اگر از آمدن ماه رمضان خوشحال نیستید و ترس از عطش تابستان و تحمل گرسنگی روزهای طولانی فصل گرما نوید ماه مبارک رمضان را خوشایند نمی سازد، علی رغم میل باطنیتان رفتار کرده اید چرا که درون انسان و وجود حقیقی او میل به سوی معنویت و خدا دارد و این اسباب و اسارت های دنیوی است که او را زمین گیر کرده و بال آسمانی اش را شکسته. جای شرمندگی نیست که از دعوت به میهمانی زمینی ها هرچند کوچک و ناچیز بسی خوشحال و خرسند شده و با نزدیک شدن میهمانی خدا زانوی غم بغل کنیم؟ و این در حالی است که روزی خواهد آمد که با صاحب این مجلس رو در رو شده و دست رد به سینه پر محبت خدا اسباب پشیمانیمان خواهد شد. سفره ای بی منت گسترده شده که برکات آن از حد شمار خارج است امید که عقل حسابگر و دل بینا نهایت استفاده را از این خوان معرفت و محبت ببرند.

منبع : سایت تبیان

بار خدایا

وسوسه های نفس نگذاشت

جانمان در نهر رجب تطهیر شود

از درآویختگان درخت طوبای شعبان هم که نبودیم

ترحم فرما و ما را در دریای رحمت رمضانت مستقر نما…

السلام ای آفتاب پشت ابر

دل شود امشب شکوفا در زمین
می زند لبخند شادی بر زمین

آسمان ِ دل تبسم می کند
روی ماهت را تجسم می کند

ای مسیح آل پیغمبر سلام
انتهای سوره ی کوثر سلام

ای کتاب راز های مرتضی
یادگار حضرت خیرالنسا

ای صفات تو صفات انبیا
حاصل جمع ِ تمام اولیا

ای قدم هایت صراط المستقیم
حافظ آیات قرآن کریم

ای امام صالحان در روی خاک
اکفیانی اکفیان روحی فداک

السلام ای آفتاب پشت ابر
السلام ای اوج قله ، کوه صبر

السلام ای آخر هر دلخوشی
عاقب از غم تو ما را می کُشی

السلام ای فخر آدم در زمین
یادگار حضرت روح الامین

تو تمام چارده نور مبین
جلوه ی زیبای ربُ العالمین

تو حدیث ناب عترت در زمین
زاده حیدر امیر المومنین

تو همان نوری که از روز ازل
کرد خالق روی ماهت بی بدل

تو سرشت ناب از نسل علی
نور رب در جلوه ی تو منجلی

عمر تو تاریخ ساز عالم است
مبداء آن از رسول خاتم است

ترسم آخر من نبینم روی تو
صورت زهرائی و دلجوی تو

تو کجائی شیعه می خواند تو را
پس نمی گوئی جوابش را چرا

کی می آیی دل تمنایت کند
تا که روزی بوسه بر پایت کند

کی می آیی عقده از دل وا کنم
روضه خوانی پیش تو آقا کنم

کی می آیی کربلا را تاب نیست
در میان خیمه دیگر آب نیست

وای بر طفل رباب و اضطراب
خیمه خیمه جستوی جرعه آب

آب نَبوَد تا که سیرابش کند
جرعه ای نوشاند و خوابش کند

کربلا و یک بیابان اشک و آه
شیرخواره در میان قتلگاه

نام تو آمد در آنجا بر زبان
کی می آیی حضرت صاحب زمان

ای خوش آن روزی فرج برپا شود
با دو دست فاطمه امضا شود

مژده بده منتظر آمد

بر منتظرین مژده بده منتظر آمد

از مهد بقا مهدى ثانى عشر آمد

ای منتظران گنج نهان می آید

آرامش جان عاشقان می آید

بر بام سحر طلایه داران ظهور

گفتند که صاحب الزمان می آید

میلاد امام زمان(عج) بر شما مبارک.

میلاد سومین اختر آسمان ولایت وامامت حضرت امام حسین(علیه السلام) و امام سجاد (علیه السلام)

و حضرت ابوالفضل (علیه السلام)  را به همه شیعیان و دوستداران ولایت تبریک می‏ گویم.

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیة الله آمد

با جلوه سجاد، ابوالفضل و حسین

یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

فضیلت ماه شعبان

شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء (صلی الله علیه و آله و سلم) منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌کرد و مى‌فرمود: شعبان، ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بگیرد، بهشت برای او واجب می‌شود.

در فضیلت ماه شعبان از امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت است که چون ماه شعبان داخل مى‌شد،حضرت امام زین العابدین(علیه السلام) اصحاب خود را جمع مى‌کرد و مى‌فرمود: اى گروه اصحاب من! مى‌دانید این چه ماهى است، این ماه شعبان است و حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) مى‌فرمود: شعبان ماه من است، پس در این ماه روزه بدارید، براى محبت پیغمبر خود و براى تقرب به سوى پروردگار خود، به حق آن خدایى که جان على بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد مى‌کنم که از پدرم حسین بن على(علیه السلام) شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین(علیه السلام) که هر که شعبان را روزه دارد، براى محبت پیغمبر خدا و تقرب به سوى خدا، خدا او را دوست دارد و نزدیک گرداند او را به کرامت خود در روز قیامت و بهشت را براى او واجب گرداند.

عید بزرگ مبعث بر تمامی مسلمین جهان تهنیت باد.

نام احمد نام جمله انبیاست

چون که صد آمد نود هم پیش ماست

از مناره پنج نوبت پرخروش

نام احمد با علی آید به گوش

روز و شب گویم به آوای جلی

اکفیانی یا محمد یا علی

السلام علیک یا موسی بن جعفر(علیه السلام)

کن روان اشک غم ای شیعه به دامان امروز

تسلیت ده به شهنشاه خراسان امروز

کشته شد موسی بن جعفر ز جفای هارون

زیر زنجیر بلا، گوشه ی زندان امروز

شهادت مظلومانه هفتمین امام شیعیان ، حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام)

را به محضر سرور و مولای عزیزمان آقا امام زمان تسلیت عرض می کنیم.

السلام علیک یا عقیله بنی هاشم یا زینب کبری (سلام الله علیها)

مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی زینب کبری (سلام الله علیها) اقدام به برگزاری مراسم سوگواری حضرت زینب (سلام الله علیها) می نماید.

شرکت در این مراسم برای عموم مردم آزاد می باشد.

زمان : دوشنبه ، ساعت 21  الی  23

سخنران: حجت الاسلام آقای  علی ناصریان

مداح : آقای محمد میرزایی

مکان : سالن اجتماعات مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی حضرت زینب کبری(سلام الله علیها).

ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و روز مادر بر تمامی مادران عزیز مبارک باد.

قلمم راست بایست!
واژه ها …گوش به فرمان قلم!
همگی نظم بگیرید
مودب باشید!
صاحب شعر، عزیزی است به نام «مادر»
امشب از شعر پرم،
کو قلم و دفتر من؟!
آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…

تک و تنها و غریبم!
تو کجایی مادر…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…

بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…

جانِ من حرف بزن!
امر بفرما مادر..
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…

کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…

مادر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن مادر…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…

ای به قربان تو فرزند..بیا دلتنگم
مادرم…مادر خوبم
به خدا دلتنگم!
روبرویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
تو که باشی مادر!
آنقَدَر واژه به پای تو بریزم که نگو…

گرچه از دور ولی،
دست تو را میبوسم
نه شعار است ،نه حرف!
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو…

وفات حضرت ام البنین (س) را خدمت همه عزیزان تسلیت عرض می نماییم.

تنها چرا نشسته ، مگر گریه می کند؟

چون شمع شعله ور به نظر گریه می کند

ازمردم مدینه شنیدم که روزها

می آید و ز داغ پسر گریه می کند

بالای چار صورت قبری که ساخته

با دیده های سرخ جگر گریه می کند

با ذکر جانگداز -حسینم غریب- بود

دائم زند به سینه و سر، گریه می کند

از سوز روضه خواندن این مادر شهید 

هر عابری میان گذر گریه می کند

گاهی دلش برای علی تنگ می شود

گاهی برای روضه ی در گریه می کند

بغض نگاه باد صبا گفت با دلم

دیگر غروب شد، چقدر گریه می کند!!

وحید قاسمی

تسلیت ایام فاطمیه

ضمن تسلیت جهت ایام فاطمیه ، سالی فاطمی را برایتان آرزومندیم.

شیعیان عید آمده، آغاز شد سالی دِگر

می دهم از هفت سینِ سفره ی زهرا خبر

سین اوّل، سینِ سُفره، سُفره ای ازجنس غم

در کنارش مادری بنشسته چون با قدِّ خَم

سین دوم، در میانِ کوچه ها، سیلی شده

رنگِ رُخـــــــسارِ گُلِ مولا علی، نیلی شده

سین سوم، ساقه ای بشکسته با دستِ تَبر

باغبان تنهای تنــــها، غنچه هایش، دیده تَر

سین چارم، سوخته از کینه ، باب جبـــــــرئیل

پس چرا گلشن نشد این بار، آتش بر خلیل؟

سین پنجم، سینه ای مجروح و پُر دَرد و حزین

سین شش، پشتِ در و دیوار شد سِقطِ جنین

سین هفتم، گشته، فرقِ بینِ مسمار و خَدَنگ

سینه، سرنیزه، سه شعبه، ساربان، سر، سیب و سنگ

(بهلول حبیبی زنجانی)

يا زينب كبري (س)

با خبر کرد نسيمي ، همه ي دنيا را

متلاطم شده ديدند ، دل دريا را

گل سرخي که مي از قطره ي شبنم مي زد

مست مي کرد ز بوي نفسش ، صحرا را

چه صفايي چه هوايي چه دلي داشت زمين

شور مي داد ز حال خوش خود بالا را

چشمهايي به روي چشم دگر وا شد و بعد

دل مجنون کسي برد دل ليلا را

بين آغوش برادر چقدر آرام است

چقدر ناز ربودست دل بابا را

گوييا بار دگر حضرت پيغمبر ديد

عکسي از ماه رخ کودکي زهرا را

زينت خانه ي مهتاب به دنيا آمد

زينب حضرت ارباب به دنيا آمد

چهره اش منعکس از طلعت روي زهراست

عشق بازيش از آن حال و هوايش پيداست

حضرت زينب کبري ، خودش اقيانوسيست

گرچه چشمان پر از گوهر نابش ، درياست

اگر عباس ، علمدار صف کرب و بلاست

از ازل تا به ابد ، پرچم زينب بالاست

مادري کرد براي سه امامش ، زينب

پس ولايت به پرستاري او پا برجاست

سوره ي مريم قرآن ، نمي از تفسيرش

وسعت روح بزرگش چقدر نا پيداست

بهترين خوبترين خواهر دنيا آمد

حضرت فاطمه ي ديگر دنيا آمد

(مسعود اصلاني)