مقام والاي پيامبر(ص) از نگاه امام خميني
«رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - انسان کاملى است که در راس مخروطه این عالم واقع است. ذات مقدس حق تعالى که غیب است و در عین حال ظاهر است، مستجمع همه کمال به طور غیر متناهى است، در رسول اکرم متجلى است به تمام اسماء و صفات و در قرآن متجلى است به تمام اسماء و صفات».(صحیفه نور، ج : 12 صفحه : 169)
«عبودیت مطلقه از اعلی مراتب کمال و ارفع مقامات انسانیت است که جز اکمل خلق الله محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ بالاصالة و دیگر اولیای کمّل بالتَّبّعیة، کسی دیگر را از آن نصیبی نیست، جز با قدم عبودیت نتوان به معراج حقیقی مطلق رسید. و لهذا در ایه شریفه می فرماید: «سبحان الذی اسری بعبده» (اسرا/ 1)، قدم عبودیت و جذبه ربوبیت ، آن ذات مقدس را به معراج قرب و وصول سیر داد».(آداب نماز، ص10)
« مقام بشر هر چه باشد، مقام خاتم النبیین بالاترین مقام، لکن وقتى که این مقام را با مقام الوهیت ملاحظه بکنیم که خود آنها مى بینند، هیچ است در مقابل همه چیز. آنى که آنها فهمیدند از عظمت خدا، آنها را وادار کرده است آن طور راز و نیاز کنند و اعتراف به تقصیر».(صحیفه امام، ج 20: ص 54)