مركز تخصصي حضرت زینب كبري(س) آران و بیدگل

برگزاری کرسی آزاد اندیشی « طلاق » با همکاری مرکز تخصصی زینب کبری (س) و مدارس علمیه حضرت زینب(س) و فاطمه الزهرا(س)شهرستان آران و بیدگل در کانون فرهنگی هنری شهید بنی طباء

در روز وحدت حوزه و دانشگاه مرکز تخصصی زینب کبری (س) و مدارس علمیه حضرت زینب(س) و فاطمه الزهرا(س)شهرستان آران و بیدگل کرسی آزاد اندیشی « طلاق » با حضور مشاور امور خانواده آقای احمد رضا سعیدی برگزار نمودند.

این کرسی آزاد اندیشی با حضور 300 نفر از طلاب و اساتید مدارس علمیه حضرت زینب سلام الله علیها و فاطمه الزهرا سلام الله علیها آران و بیدگل به مدت 3ساعت برگزار شد . .
در ابتدای این کرسی، تریبون آزاد در اختیار طلاب قرار گرفت تا نظرات خود را در مورد علت افزایش طلاق بیان کنند که در مجموع طلاب به موضوعاتی همچون ضعف ایمان ،تغییر ملاک ازدواج دختران و پسران،هم کف نبودن،وابستگی طرفین به خانواده و دخالت خانواده ها در ابتدای زندگی ، عدم آگاهی و مهارت طرفین برای زندگی کردن و توقع بیش از حد طرفین در متحد الشکل بودن در همه امور اشاره کردند.
احمد رضا سعیدی در جمع بندی نظرات طلاب بیان داشت ؛یکی از مسایلی که نمی توان بی تفاوت از کنار آن گذشت افزایش آمار طلاق می باشد چرا که این آمار در ایران در هر ساعت به 18 نفر رسیده است و 6 میلیون پرونده جدیدقضایی داریم که بخش عمده آنها به علت عدم ارتباط صحیح با همدیگر تشکیل شده است و یکی از علت های اصلی طلاق هم ناشی از همین مسئله است.
ایشان یکی دیگر از علتهای اصلی افزایش طلاق را عدم شناخت طرفین دانست و همچنین به تربیت صحیح دختر و پسر در خانواده اشاره نمود که برخی والدین به تمام درخواستهای فرزندان خود سریع پاسخ می دهند در صورتی که حداقل 20 درصد از خواسته های کودکان باید در لیست انتظار باشد تا در زندگی در برخورد با مشکلات سریع واکنش نشان ندهند و خانواده را از هم نپاشند .
وی در پایان با تاکید بر نقش کلیدی زن در خانواده اظهار داشت در ارتباط زوجین تفاوت ها و مشاجرات هست اما مشاجره هم قدرت مدیریتی میخواهد که زن با هنر خود میتواند مرد را هدایت کند.
طلاق آخرین راهکار در مشاجرات است و این نکته یادمان باشد که اگر ازدواج یک امر خصوصی است اما طلاق یک امر عمومی است و تبعاتش گریبانگیر تمام جامعه میشود.

آه، ای تمام تنهایی! ای تمام غربت! آیا کسی از ژرفای غریبی ات آگاه شد؟ آیا کسی غریبانه های اندوهت را شناخت؟

آیا کسی پی به راز نگاهت برد؛ آن گاه که عطر حضورت را فوج فوج دشمن، در میان گرفته بود و چون گل، در احاطه چشمانی خوارتر از خار، درس مهر و عاطفه، به آسمان و زمین می آموختی؟

انگار، آستان کبریایی خانه ات، دانشگاه احساس فرشتگان بود؛ فرشتگانی که عاشق شدن را از تو آموختند و با تو، عشق الهی را تجربه کردند؛ عشقی که تو را در حصار تنهایی ـ دور از وطن و تحت نظر ـ قرار داده بود، عشقی که تمام موجودات را وادار می کرد، تا به ارتفاع نگاهت سجده، و ژرفای شکوهت را در عرش، جستجو کنند.

مولای من! اگر آفتاب می درخشد، به نام توست! اگر ماه می دمد، به احترام توست!

اگر گل می خندد، اگر آبشار می رقصد و اگر پرنده می خواند، به خاطر تو و عشق آسمانی توست که جلوه جاودانی حیات را به تماشا گذاشته است!

… آن روز، تن رنجوری که داغ غربت بر دل، خستگی هایش را پشت سر می گذاشت، در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست و همسایگی عرش را برگزید؛ مردی که کوردلان «بنی عباس»، به آفتاب جمالش رشک می بردند؛ کوردلانی که با چهره های سیاه، اندیشه های سیاه، دست های سیاه و جامه های سیاه، جهل مجسّم تاریخ بودند؛ جهلی که حتی «بوجهل و بولهب» را شگفت زده می کرد!

آن روز، نگاه تاریخ، شاهد غربت امامی بود، که هم چون جدش، امام موسی کاظم علیه السلام ، تشییع می شد؛امام غریبی که تنهایی اش را آسمان، هیچ گاه فراموش نخواهد کرد! امام غریبی که تنها فرشتگان الهی، پرستارانِ خلوت رنجوریش بودند!

اَلسَّلامُ عَلیْکَ یا وَلیَّ النِّعَم؛ السلام علیکَ یا هادیَ الْاُمَمْ؛ السلام عَلیک یا سَفینَةُ الْحِلْم؛ السلام علیک یا اَبَا الاِمامِ الْمُنْتَظَر؛

درود بر تمام تنهایی ات، که حتی از دیدن فرزند، محرومت کردند! درود بر غربت دیر آشنایت، که یاد مدینه را در نگاهت زنده می کرد! درود بر عطر کلامت، که حضور بهاری ات را به سراسر گیتی، بشارت می داد! درود بر جهاد فی سبیل اللّه تو، که پایانش به «شهادت» ختم شد.

مولا جان! دست هامان خالی، چشم هامان پر از اشک و سینه هامان از داغ شهادتت، لبریز است.

فانوس به خون نشسته مژه هامان را نذر سقاخانه عشق می کنیم و پیشانی ارادت به آستان آسمانی ات      می ساییم؛ گوشه چشمی به ما کن، مولا!

نوشته : سید علی اصغر موسوی

خانواده شیخ ابراهیم زکزاکی و 500 نفر از پیروان او را همچون خانواده و پیروان سیدعباس موسوی و شیخ راغب حرب قتل‌عام کرده‌اند به جرم اینکه عاشق خمینی هستند و برای این عشق هزینه می‌پردازند. خمینیّون تنها آنهایی هستند که مغضوب جبهه استکبار و تکفیرند و هزینه می‌پردازند نه آنها که ملک عبدالله‌ها به نام «اخ» و برادر صدایشان می‌زنند و در «الجنادریه»ها میزبانی‌شان را می‌کنند و بورسیه‌های فرزندانشان را می‌پردازند و با جبهه رسانه‌ای عبری و غربی و عربی در وقت لازم شارژ تبلیغاتی‌شان می‌کنند.

شیخ ابراهیم زکزاکی که عکس سینه دریده از گلوله و صورت خون‌آلود او در محاصره دژخیمان وابسته به آل یهود و آل سعود قلب هر بیننده با وجدان و غیرت را به درد می‌آورد، به تأسی از امام حسین(ع) جریمه یک روح بزرگ را می‌پردازد؛ «روح که بزرگ شد، تن را به زحمت می‌اندازد. آن پیکری که سیصد زخم برمی‌دارد و زیر سم اسب‌ها لگدکوب می‌شود، جریمه یک روح بزرگ، جریمه یک حماسه، جریمه روح یک شهید را می‌پردازد». همه جا کربلا، همه جا نینواست. راست گفت «شیخ‌محمدمحمود توری» معاون شیخ زکزاکی که در جنایت اخیر به شهادت رسید؛ «جون غلام سیاه ماجرای کربلا، نشان بیعت آفریقا با امام حسین علیه‌السلام است». زکزاکی‌ها و توری‌ها آخرین حجت‌های خدا هستند که در نهایت مظلومیت، بشارت ظهور را می‌دهند. آنها گریبان هیچ یک از ما را رها نخواهند کرد، هرچند هیچ ادعا و توقعی نداشته باشند. منطق آنها همان است که سیدحسن نصرالله گفت. «لبیک یا حسین(ع) یعنی در معرکه حاضر باشی، هر چند تنها بمانی». اکنون همه جا کربلاست و دیگر گریزی از آن نخواهد بود؛ باید انتخاب کنی با حسین بمانی یا با یزید ببندی. اینجا بیطرف، با یزید است. ولعن‌الله امةً سمعت بذلک فرضیت به.

به‌جرم عشق توام می‌کشند و غوغایی است
تو نیز بر لب بام آ که بس‌ تماشایی است

استاد پناهیان در خصوص نقش ويژه مادر در تربيت فرزند، نكات ارزنده اي را برشمرده اند كه به برخي از آنها اشاره مي كنيم :

♦ حضرت امام(ره) می‌فرمایند: بچه بیشترین تأثیر را از مادر می‌گیرد. و هیچ کسی به اندازۀ مادر در تربیت بچه موثر نیست. تأثیر مادر از مدرسه و جامعه و صدا و سیما بیشتر است. بعد می‌فرمایند دلیل این تأثیر منحصر به فرد، محبت منحصر به فردی است که بچه به مادر دارد و این محبت را به هیچ‌کس دیگری ندارد. لذا بچه ناخودآگاه تمام رفتارهای مادر را به دقت زیر نظر دارد و آنها را به عنوان یک الگو به خاطر می‌سپارد و تقلید می‌کند. لذا مادرانی که تربیت فرزندشان برایشان مهم است، باید به طور مضاعف در رفتارشان دقت کنند.

♦ مثلاً اگر مادری بخواهد بچه‌ای تربیت کند که فردا یک آدم قابل اعتماد و اتکا باشد، یک مدیر موفق یا یک قاضی عادل باشد، اگر این مادر بین مهمان فقیر و پولدار فرق بگذارد، این بچه بی‌عدالتی و تبعیض را یاد می‌گیرد. مثلاً وقتی یک مهمان فقیر داشت، مامان توی آشپزخانه به بچه بگوید: «اینها هر دفعه مزاحم می‌شوند، همین که هست را ببر جلوشون بگذار»، اما وقتی مهمان ثروتمندی داشت، بگوید «پیش اینها آبرو داریم، آدم‌های مهمی هستند، بیا یک چیز درست حسابی براشون ببریم» بچه اینها را یاد می‌گیرد، تبعیض و بی‌عدالتی را یاد می‌گیرد و بنا به فرمایش حضرت امام(ره): «انسان تا آخر! به همان تربیت بچگى و کوچکى که شده است تا آخر به همان تربیت باقى مى‏ ماند؛ مگر یک عوامل بسیار قوى‏ اى باشد که او را برگرداند».

♦ لذا اغلب، ویژگی‌های شخصیتی خوب و بد بچه‌ها-در هر سنی! که باشند- بازتاب ویژگی‌های مادرانشان است. اگر این فهم در جامعه‌ای فراگیر شود، مادرها حداقل 2 دلیل، 2 انگیزه و 2 کمک اضافه‌تر برای دقت بیشتر در رفتارهایشان دارند که غیر مادرها ندارند. و حتی مادرانی که بچۀ زیر 7 سال و 14 سال ندارند، تقریباً از این 2 کمک برای رشد معنوی محرومند.

♦ «خدمت مادر به جامعه از خدمت همه کس بالاتر است» (صحیفه امام/ 14 / 196)
♦ «آنکه بهشتی می‌شود، پایۀ بهشتی شدنش از مادر است: الجنة تحت اقدام الأمهات» (امام خامنه‌ای- 5/ 5/ 1384)

منبع : سايت بيان معنوي

شهادت خورشید تابان خراسان که تمام انگورها، مرثیه خوان واپسین لحظات اويند تسليت باد.

وقتى صداى نقاره غروب ‏هاى صحنت قدم‏ هایم را میخکوب مى‏ کند، فریاد رضا رضا را در متن موسیقى محزون مى‏ شنوم و بغض شکسته‏ ام را تقدیم دیدارت مى‏ کنم.
رضا جان! دانه کدام انگور جرئت یافت که طعم ذلت مأمون را به کام تو بچشاند تا قبله هشتم را در صبر و لبخند خویش بنا کنى؟

امروز، تنها نه خیابان‏هاى خراسان که تمام رگ‏هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى‏ شود.
خاطره سوزاندن جگرت، تا قیامت از ذهن خاک خراسان بیرون نمى‏ رود.
آهوى دلم دوان دوان مى‏ آید
تو آن جگرسوخته‏ اى که آب را به زائرانش هدیه مى ‏کند؛ زیرا اولاد على علیه السلام از عزیزترین‏ هاى خود        مى‏ بخشیدند و من در صحن تو، به دنبال اشاره‏ هایى مى‏ گردم که با آن حرف مى‏ زنى؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندم‏هاى محبت تو، عمرى است اسیر رهایى در آسمان همجوار تواند.
هر روز به شوق تکرار خاطره تو و آهو، آهوى دلمان از هر جا رمیده مى‏ شود؛ دوان دوان در سایه تو مأوا مى‏ گیرد تا دست تو، مثل ابرى سخاوتمند، بر نیازش ببارد؛ پس اشتیاق تند ما را مجاب کن یا على بن موسى الرضا!

سلام، غریب تر از هر غریب!
سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زایر، بهشت گمشده!
سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده!
سلام، سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده!
سلام، امام غریب من!

شهادت دومین نور ولایت، صاحب کرامت و شفیع قیامت، امام حسن مجتبى علیه السلام ، را تسلیت مى گوییم.

در روز بیست و هشتم صفر آخرین رسول حق، مهر سکوت بر لب می نهد و جبرائیل در حریم ملکوت گوشه عزلت می گزیند چرا که اینک خاک پیکر آن پاک را در خود نهفته و عرش اعلی و بهشت ابقی جان عزیزش را پذیرا گشته است. از این پس درهای آسمان بسته است، از این پس جز به مدد نور ستارگان امامت درشب تاریکی که با غروب خونرنگ دهم محرم سال 61 هجری آغاز شده است نمی توان راه جست و یافت. تا کی باشد که شمشیر آخته دوازدهمین پیشوا و رهبر، همنام آخرین رسول حق این تیرگی را بشکافد و خورشید راستی و عدالت را بر دیدگانمان بنشاند.

رحلت پیامبر اعظم، معراج وصال اوست با حضرت دوست. رحلت جانسوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت عرض می نماییم.